Hunt and Jail #Yugmark

กลิ่นควันเหม็นๆลอยฟุ้งออกมาจากปลายแท่งนิโคตินสีขาวปลอดในมือหนา เสียงเครื่องยนต์ของรสสปอร์ตดังกลบความเงียบรอบข้าง มาร์คตัดสินใจขึ้นไปนั่งบนที่ข้างคนขับ รอให้เจ้าของมันทำธุระให้เสร็จเงียบๆ มือบีบเข้าหากันแน่น พยายามรวมสติให้มากที่สุดถึงรู้ว่าทำไปก็ไม่ได้ผลอะไรเพราหายนะกำลังรอกลืนกินชีวิตอมตะของเขาอยู่

รถเคลื่อนตัวออกไปไม่ช้าไม่เร็วจนเกินไป เขาเลือกจะหันใบหน้ามองด้านข้างแทนใบหน้าหล่อเหลาติดสวยคมนั้น อย่างน้อยเหงาสะท้อนใบหน้าสิ้นหวังของเขามันก็น่าชมมากกว่าคนด้านข้างเป็นไหนๆ

“นายทำให้หงุดหงิดมากเลยนะมาร์ครู้ตัวมั้ย”

มือหนายื่นมาลูบไล้เส้นผมสีเงินประกายของเขาแผ่วเบาเหมือนความหงุดหงิดนั้นไม่ใช่เรื่องจริงแต่มาร์ครู้ รู้ดีเลยละ...ว่านั้นมันคือยาพิษกลิ่นหอมไม่ต่างจากเลือดที่เขาโหยหาแต่แท้จริงแล้วมันคือปลายดาบแหลมๆที่พุ่งเข้ามาตัดคอเขาให้หลุดจากบ่าต่างหาก

“อื้อ!” ครางอื้อเมื่อเส้นผมสีสวยของตนเองถูกกระชากอย่างแรงจนหน้าหงาย มันไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไรเลยแม้เวลาที่ปลายเล็บจริงทึ้งหนังหัวเขาอยู่ในตอนนี้ก็ตาม แรงกระชากเพิ่มขึ้นจนหัวเขาปลิวเข้าไปหาผู้กระทำจนแทบจะเกยช่วงบนไปกับเรือนกายสูงนั้น

“รู้นะต้องทำอะไร” ทั้งๆที่อีกฝ่ายก็ไม่ได้ละสายตาจากท้องถนนตรงหน้าเลยสักนิดแต่มือหนากับบังคับทิศทางหัวทุยๆนี้ให้ทำตามความต้องการได้อย่างแม่นยำ

ใบหน้าเขาแนบลงไปกับตักแกร่ง แรงดันบนหัวทำให้รู้ว่าตอนนี้เขาสมควรจะทำอะไร ใช้ซี่ฟันคมงับซิปเหล็กเย็นๆรูดลงจนเห็นอันเดอร์แวร์สีเข้ม ดวงตาเรียวคมหลับพริ้มก่อนใช้ลิ้นเย็นๆกวาดเลียผ่านรอยแยกให้มันเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายหนืดๆ

ขบเม้มจนสัดส่วนกลางลำตัวแข็งขืนขึ้นมาตามแรงอารมณ์ เขายกตัวขึ้นเพื่อปลดกระดุมกางเกงหนังขายาว กลั้นหายใจกลืนกินความใหญ่โตให้โพรงปากเย็นชืดรัดเป็นจังหวะ ขยับหัวขึ้นลง เบ้หน้าเหยเกเมื่อไอ้ที่อยู่ในปากขยายมากกว่าเดิม

พวงแก้มกลมตอบลงเนื่องจากแรงดูดดุน เอวหนาโยกไหวขึ้นสวนจนกระแทกคอหอยอยู่หลายครั้ง เสียงอื้ออึงในลำคอของเขาทำให้ร่างด้านบนพอใจไม่น้อย มือหนาข้างนึงละจากพวงมาลัยลงมากดหัวเขาให้ฝังใบหน้าลงกับตักกว้าง แรงกระแทกกระทั้นรุนแรงเสียจนมุมปากเขาฉีกออกนิดหน่อยพร้อมกับน้ำสีขาวขุ่นพุ่งเข้าคอของเขาและเขาก็ต้องดื่มกินอย่างช่วยไม่ได้

“อึก” ยื่นตัวขึ้นอ้าปากให้ร่างสูงเห็นว่าเขานั้นดื่มน้ำอุ่นๆรสชาติคาวนั้นแล้วเรียบร้อย แผลที่มุมปากทั้งสองข้างสมานเข้าหากันอย่างรวดเร็วราวกับเมื้อกี้ไม่มีร่องรอยบาทแผลใดๆทั้งสิ้น มือหนายื่นมาบีบปลายคางแหลมแรงๆจนเหมือนมันจะบุบลงไปซะให้ได้

“แค่นี้มันไม่ทำให้ฉันหายโมโหหรอกมาร์ค เตรียมตัวไว้บ้างก็ดีนะ”

“อึก..อื้อ!!”                                                                         

ฝันซี่คมขบกัดโซ่เหล็กเส้นบางที่มัดปากตัวเองไว้แน่น ดวงตาทั้งสองข้างถูกปิดไว้ด้วยผ้าสีทึบ ลำคอที่ใส่ปลอกคอถูกโซ่เส้นใหญ่คล้องกับห่วงพันธนการไว้ทั้งแขนและขา โซ่ด้านหลังห้อยต่อกับปลายโซ่อีกเส้นด้านบนเพื่อดึงร่างเขาให้ลอยจากพื้น ช่องทางด้านหลังถูกสอดแทรกด้วยบางสิ่งที่กำลังสั่นไหวในร่างกาย

“กลิ่นความกลัว....ฉันชอบนายตอนนี้จังมาร์ค”

น้ำเสียงนุ่มดังขึ้นด้านหลังพร้อมกับไอ้ของเล่นบ้านั้นสั่นขึ้นอีกหลายระดับ ความเจ็บเกิดขึ้นบนแผ่นหลังคงเป็นเพราะปลายมีดแหลมคมของคิลเลอร์นามยูคยอมกำลังกรีดสลักความสวยงามลงบนนั้นก่อนมันจะสมานกันจนแนบสนิทกลับกลายเป็นแผ่นหลังเนื้อเรียบสีน้ำนมเช่นก่อนหน้า

 “อื้อๆ อื้ออ...อื้อ!”

ครางอืออึงในลำคอยามของเล่นภายในกระแทกหนักหน่วง มันสะท้านไปจนถึงสมองสั่งให้แกนกายด้านหน้าขยายพอง อึดอัดจนแทบบ้าเพราะแขนขยับไปรูดรั้งให้คลายความปรารถนาไม่ได้แถมยังมีห่วงหนังเส้นแข็งๆรัดแกนกายของเขา อีกทั้งยังพ่วงเข็มแหลมๆที่สอดแทรกเข้ามาที่รอยหยักไม่ให้เขาสามารถปล่อยความทรมานนี้ไปได้จนกว่าหมอนั้นจะดึงออกไป

“นายทำฉันโมโหมากจริงๆมาร์ค กล้าดียังไงถึงหนีฉันไปกันนะ”

อีกฝ่ายก้มตัวลงมาจนแผ่นหลังเขาแนบชิดกับแผ่นอกหนา ลมหายใจร้อนดังกระทบใบหูทำให้ขนกายเขาลุกซู่ไปแทบทุกส่วน ช่องทางด้านหลังถูกกดแทรกเข้ามาอีกครั้งทั้งที่มีของเล่นเฮงซวยนั้นอยู่ภายในก่อนแล้ว

“อ๊าก!!!” เอวบางบิดเร้าไปด้วยความเจ็บปวด ปลายเท้าเกร็งจิกกลางอากาศ เขี้ยวแหลมคมผุดขึ้นก่อนกัดโซ่เส้นบางๆขาดออกจากกัน ใบหน้าเชิดแหงนเพราะเส้นผมถูกคนด้านหลังกระชากอย่างแรง

“ดีจริงๆ...ดีจริงๆเลย” เอวสอบไม่รอให้เขาปรับตัวใดใดทั้งสิ้น ยูคยอมส่งแรงกระแทกแก้มก้นแน่นๆจนได้ยินเสียงก้องไปทั่วทั้งห้องกว้าง มือหนาเลื่อนขึ้นมาบีบยอดอกแข็งขืนของเขาก่อนกดเล็บจิกจนเจ็บจี๊ด

“อะ..อ่าส์..อาา” ร้องครวญครางไม่ต่างจากโสเพณีชั้นต่ำยามสะโพกสอบแข็งแรงโยกไหวกระแทกจุดไวต่อความรู้สึก ความกระหายในกายถูกปลุกขึ้นมาตามสัญชาตญาณของปีศาจ ดวงตาภายในผ้าสีทึบแดงก่ำไม่ต่างจากตอนออกล่า

มาร์คเกลียดตัวเองที่ไม่ว่ากลัวแค่ไหนร่างกายกลับทรยศเจ้านายของมันและเสพความสุขสมจากร่างสูงใหญ่อยู่ล่ำไป

“ตื่นเต้นเหรอ หื้ม ชอบบทลงโทษของฉันเหรอมาร์ค...อ๊าส์”

มือหนาสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากเย็นอย่างไม่กลัวเขี้ยวคมที่สามารถกัดโซ่เหล็กขาดออกจากกันได้ นิ้วหนาบีบเรียวลิ้นชื้นภายในทำให้เสียงของเขากลายเป็นเพียงเสียงสำลักน้ำลาย เอวหนาบดเบียดเข้ามาไม่มีหยุดพัก เส้นผมเงินสว่างถูกจิกให้แหงนไปด้านหลัง ช่วงบ่าถูกฟันคนด้านหลังกัดจนเกิดรอยแผลเล็กๆที่อีกไม่นานก็หาย

“อึก..อ่อก!”

ผ้าสีทึบหลุดออกจากหัวให้เขาเห็นภาพห้องนอนกว้างๆที่เพิ่งจากมันไปได้ไม่ถึง 24 ชั่วโมงก่อนจะถูกลากกลับเข้ามาใหม่อีกครั้ง ภาพในกระจกบานใหญ่สะท้อนร่างบอบบางขาวซีดที่กำลังโยกไหวเพราะแรงกระแทกหนักหน่วงด้านหลัง ดวงตาหวานฉ่ำเยิ้มด้วยแรงอารมณ์ มองเห็นใบหน้าหล่อยื่นเข้ามาใกล้กับใบหน้าของเขา รอยยิ้มอ่อนโยนยังคงประดับอยู่บนนั้นไม่หายไปไหนแต่ดวงตาคมหวานกลับเต็มไปด้วยความน่ากลัว

โรคจิต คิม ยูคยอมมันโรคจิต

“ดูสิ นายสวยได้ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย”

มือที่สอดอยู่ในปากถูกดึงออกไปบีบเข้ากับลำคอใต้ปลอกคอหนังอย่างแรง อากาศเหมือนขาดหายไปชั่วขณะ เขาตาลาย ดวงตาเบิกกว้างแม้ช่องทางด้านหลังจะถูกกระหน่ำเข้าหาไม่หยุดแต่จำนวนออกซิเจนที่ได้รับมันก็ไม่พอไปล่อเลี้ยงการทำงานของส่วนต่างๆ

เขากำลังจะตายแต่ก็ไม่ตาย

“แค่ก...อะ..อ๊าส์..ฮื้อ”

แรงบีบรัดคลายออกให้เขาได้สูดอากาศเข้าปอด สำลักอากาศไอค่อกแค่กพร้อมเสียงครางแหบแห้ง มือหนาจับประคองสะโพกอิ่มก่อนขยับเคลื่อนรุนแรงจนได้ยินเสียงเนื้อแน่นกระทบกันเคล้าคลอไปกับเสียงโซ่เหล็ก

“อื้มม...มาร์คของฉัน”

เอวหนาบดเบียดลงมาอย่างบ้าระห้ำก่อนที่ความอุ่นร้อนจะฉีดอัดเข้ามาในร่างกายของเขาจนเต็มล้นไหลย้อนกลับหยดลงพื้นเป็นดวงแต่ความอึดอัดทรมานของเขายังหมดไปเมื่อแกนกายตัวเองยังคงไม่ถูกแตะต้องเลยแม้แต่นิดและนั้นคือบทลงโทษที่เขาต้องเจอ

“อดทนไปนะ...เด็กดื้อที่หนีออกจากบ้านต้องถูกลงโทษ”

ตุบ

ร่างกายของเขาถูกปลดพันธนการทั้งหมดล้วงลงสู่พื้นพรมนุ่มก่อนยูคยอมจะสอดแขนอุ้มเขาไปวางบนเตียงกว้าง ของเล่นที่สั่นครืดคราดอยู่ภายในถูกดึงออกไปโยนทิ้งลงบนพื้นอย่างไม่ใยดี ยูคยอมปลดโซ่ที่ข้อมือข้อเท้าออกให้เหลือแต่ปลอกคอประจำตัว มือหนาแยกเรียวขาเขาออกกว้างก่อนสอดความแข็งขืนเข้ามาในช่องทางเย็นชืดของเขาอีกครั้ง

“อา...มาร์คของฉัน”

“...อะ อ๊าส์..อาส์” เอวบางถูกมือหนาดึงลงไปสวนกับแรงอัดของสะโพกแกร่ง ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวไปด้วยความอึดอัดทรมาน ร่างกายเย็นๆเหมือนจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ อุณหภูมิเหมือนจะร้อนขึ้นอีกหลายองศาจากไฟราคะภายในอก มือเรียวกำจิกผ้าปูที่นอนจนขาดดังแควก ไม่ต่างจากยูคยอมที่ดันหัวเตียงจนหักออกเพราะแรงของคิลเลอร์

“ซี๊ดด...อะ..อ๊าส์..ยูคยอม..อาส์”

“ดีมาก..เรียกชื่อของฉันมาร์ค...เรียกชื่อของฉัน”

ครางกระเส่าหวานเปล่งเรียกคิลเลอร์หนุ่มออกมาไม่หยุดปาก เล็บคมจิกเตียงนุ่มจนขาดวิ่น เสียงเตียงหลังใหญ่กระแทกพนังห้องดังตึงตังรุนแรง ยูคยอมถอนกายออกก่อนบีบคอเขาขึ้นโยนไปด้านบนชนเข้ากับหัวเตียงจนมันหักมากกว่าเดิม กายสูงตามขึ้นมาคร่อมจับขาเขาเกี่ยวเอวสอบก่อนโยนไหวรุนแรง

“อาส์..มาร์ค”

“ยูคยอม! อะ อ๊าส์...ซี๊ดด..ยู..อาส์”

ตึง!!

มือหนาออกแรงดันพนังกว้างเต็มแรงจนยุบตามผละกำลังนั้น ขาเตียงโยกไหวจวนเจียนจะหักเพราะความรุนแรงของบทรักระหว่างแวมไพร์และคิลเลอร์ สองเผ่าพันธุ์ที่มีพลังมหาศาลยิ่งยามกระหายอยากเหมือนปีศาจในกายได้ตื่นขึ้นมาพร้อมทำลายทุกๆสิ่งทุกๆอย่างให้ราบเป็นหน้ากอง

มาร์คกำลังจะขาดใจตายกับสัมผัสรัวเร็วที่เสียดสีอยู่ภายในกาย อึดอัดทรมานจนต้องระบายออกมาด้วยการจิกแผ่นหลังกว้างแรงๆจนแทบเห็นกระดูกแต่มันสมานตัวภายในไม่กี่วินาที น้ำตาสีใสไหลออกมาจากดวงตาสีแดงก่ำ ปากอิ่มอ้ากว้างครวญครางหวานกังวานและเป็นอีกครั้งที่ยูคยอมปลดปล่อยความต้องการเข้ามาในตัวเขา

บทรักรอบที่สามเกิดขึ้นหลังจากเสร็จรอบสองไปได้ไม่นานและครั้งนี้คิลเลอร์หนุ่มก็ใจดีปลดปล่อยความอึดอัดออกจากแกนกายพอดีมือที่พ่นความต้องการออกมาทันทีที่ทุกอย่างถูกดึงออก มาร์คนอนตัวเกร็งหลับตาพริ้ม ครางเสียงต่ำไม่ต่างจากสัตว์ป่าก่อนข้อมือแข็งแรงจะยื่นมาจนชิดปากพร้อมให้แวมไพร์ดูดเลือดหวานๆนั้นเข้าไปดับความกระหาย

“ดื่มสิเพราะคงหลายวันกว่าฉันจะทำโทษนายเสร็จ”

มาร์คกดข้อมือหนาแนบปากตอนกำลังดื่มเลือดที่หวานกว่ามนุษย์ทั่วไปในขณะที่สะโพกก็โยกไหวสวนจังหวะเอวสอบไม่หยุด  ริมฝีปากแดงเต็มไปด้วยเลือดสีสดของคิลเลอร์หนุ่ม มันไหลเปื้อนปลายคางจนถึงแผ่นอกบ่งบอกถึงปริมาณที่เขากำลังดื่มกิน

ไม่ต้องห่วงหรอก เขาเคยบอกไปแล้วนี้ว่าต่อให้ดื่มจนเลือดหมดตัวพวกคิลเลอร์ก็ยังสามารถฟื้นขึ้นมาได้อยู่ดี

ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ร่างกายของเขากำลังถูกเติมเต็มซ้ำแล้วซ้ำเล่า น้ำสีขาวขุ่นถูกฉีดอัดเข้ามาในกายหลายครั้งจนแค่นั่งอยู่เฉยๆมันก็ไหลออกมาเปรอะเปื้อนโคนขา ห้องกว้างมีคราบน้ำขาวขุ่นติดอยู่ทุกๆที่ เตียงหลังใหญ่หักไม่เหลือชิ้นดี เก้าอี้ไม้ที่พวกเขาขย่มกันจนขาหัก โต๊ะตัวใหญ่ทรุดลงเพราะแรงกำหนัด กระจกที่แตกละเอียดจากการที่แผ่นหลังเขาถูกจับกระแทกเต็มแรง สุดท้ายพวกเขาถึงต้องเลือกพื้นเป็นสถานที่แสดงบทลงโทษกันต่อไปเรื่อยๆ

เขาถูกยูคยอมมอบบทรักให้ไม่หยุดหย่อน พักให้ดื่มเลือดบ้างก่อนกลับมาทำกันใหม่ ปล่อยให้อีกฝ่ายได้กินอาหารบ้างก่อนกลับมาทำกันอีกรอบ วนแบบนี้ไปซ้ำๆไม่หลับไม่นอน พวกเขาไม่เหน็ดเหนื่อยเลยด้วยซ้ำ ถึงแม้ว่าจะปลดปล่อยออกมาหลายรอบแล้วก็ตาม ปรือตามองท้องฟ้าที่กำลังสลับให้พระอาทิตย์เข้ามาแทนที่พระจันทร์ก่อนร่างจะกระตุกเกร็งสำเร็จความใคร่ไปครั้งที่ร้อยไม่ก็พันและสมองก็คิดขึ้นมาได้ว่าเขากับยูคยอมมีอะไรกันมาตลอดสองอาทิตย์โดยไม่หยุดพักเลย

 “อ๊า!!!”

“ซี๊ดดด!!”

ร่างใหญ่ทิ้งตัวซุกซอกคอหอมกลิ่นฟีโรโมนกระตุ้นให้สติพร่าเลือน ปล่อยให้เขี้ยวคมฝังลงที่ต้นคอตัวเอง เลือดในกายถูกแวมไพร์รูปงามดูดออกจากร่างเรื่อยๆก่อนยูคยอมจะยื่นตัวขึ้นปล้นจูบรสคาวจากร่างที่กำลังนอนตาเยิ้มด้วยความกระหาย กวาดต้อนแทรกเรียวลิ้นเข้าไปในโพรงปากเย็นจัดส่งทอดความร้อนรุ่นแบบมนุษย์ให้อีกฝ่ายได้รับรู้ ครอบปากกับลิ้นเย็นดูดดุนแรงๆก่อนผละออกจนน้ำลายผสมเลือดไหลเชื่อมปากทั้งสองในบทรักรอบสุดท้ายตลอดสองอาทิตย์ที่ผ่านมา

คงเป็นเพราะร่างกายของพวกเขาทั้งสองคนที่ไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อยนี้ละมั้ง ไม่ว่าจะทำกันอีกกี่ครั้งก็มีวี่แววว่าไฟราคะในกายจะมอดดับ ดื่มด่ำทั้งรสเลือดหอมหวานและความปรารถนาแสนรัญจวน

“ห้ามหนีไปอีกนะรู้มั้ย”

“...”

“เพราะมาร์คน่ะเป็นของฉัน”

“...”

“ของคิม ยูคยอมคนเดียว”

และมาร์ค ต้วนคงต้องถูกจองจำอยู่คุกของคิม ยูคยอมตลอดการ

กลับไปเม้นที่เดิมเลยน๊าา