เด็กเสี่ย #Bammark

มาร์คกำลังยืนกำมือแน่นอยู่หน้าห้องชุดหรูๆที่ไม่แตกต่างจากบ้านพักขนาดใหญ่ของเจ้าของรูปร่างสูงโปร่งที่พอมาถึงห้องก็ถอดเสื้อสูทโยนพาดพนักโซฟาก่อนร่างนั้นจะกวักมือเรียกให้เขาเข้าไปหา

กายบางเคลื่อนช้าๆเข้าไปหาอีกฝ่ายที่นั่งบนโซฟาหรูก่อนจะทรุดตัวนั่งลงบนตักอย่างรู้งาน ปลายจมูกโด่งของกันต์พิมุกต์กดคลอเคลียลงบนท้ายทอยนิ่ม สูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆเหมือนวาฟเฟิลอบใหม่เข้าเต็มปอด

“เธอชื่ออะไร”

“อะ มาร์ค..ผมชื่อมาร์ค ต้วน”

ตัวสั่นระริกตอนที่มือหนาสอดจากด้านหลังเข้ามาใต้เสื้อเชิ้ตเกรดต่ำ ลูบไล้หน้าท้องแบนราบที่หดเกร็ง ริมฝีปากหนาสีเข้มกดจูบหลังกกหูบางแผ่วเบาหยอกเย้าด้วยความอ่อนโยน

“เล่าเรื่องของเธอให้ฉันฟังซักหน่อยสิ ว่าทำไมถึงไปอยู่ที่นั้นได้”

ร่างบนตักถูกคนด้านหลังจับพลิกให้หันหน้าเข้าหากัน เรียวขาเล็กใต้กางเกงสแล็คหนีบเอวสอบแน่น สองมือน้อยวางทาบบนบ่ากว้าง หลบหลีกสายตาไม่ให้สบเข้ากับหลุมดำลึกล้ำที่เหมือนจะดูดสติสัมปชัญญะของมาร์คให้ดับศูนย์

“ผม...”

“...” กันต์พิมุกต์ไม่ได้เร่งเร้าให้คนตัวเล็กพูดออกมา เขาทำเพียงนั่งเงียบๆมองดวงตาเรียวสวยสั่นไหวเต็มไปด้วยความรู้สึกต่างๆมากมายผ่านม่านน้ำสีใสบางๆที่จวนเจียนจะไหล

“ผมถูกพ่อแม่ขาย อา...จะบอกว่าพ่อแม่ก็ไม่ถูกหรอกครับ ผมเป็นแค่เด็กกำพร้าน่ะ แฮะๆ”

“ช่างเถอะ” ร่างสูงเอ่ยตัดความหม่นหมองก่อนดันร่างเล็กกว่าลงบนโซฟาเนื้อนุ่มแล้วตามขึ้นคร่อมให้อีกฝ่ายอยู่ใต้ร่าง แทบหลุดขำที่เห็นมาร์ค ต้วนกำลังนอนตัวเกร็งหลับตาปี๋เหมือนเตรียมรับชะตากรรมที่จะต้องเจอ

“เฮ้ นอนเกร็งขนาดนั้นฉันทำอะไรไม่ลงหรอกนะ ผ่อนคลายเถอะ ฉันไม่ใจร้ายกับเธอหรอก แม่กระต่ายน้อย”

ก้มลงกระซิบเสียงทุ้มหวานข้างใบหูอ่อน ขบเม้นเบาๆจนมันขึ้นสีแดงก่ำไม่ต่างจากพวงแก้มนิ่มหอมกลิ่นสะอาด สอดมือเข้าใต้เสื้อตัวใหญ่ลากมือลูบไล้หน้าท้องแบนราบแน่นตึงที่อีกฝ่ายหดเกร็งจนขึ้นกล้ามเนื้ออ่อนๆ

“ผะ..ผมไม่เคย ผมกลัว”

“ไม่ต้องกลัว ฉันจะอ่อนโยนให้” หอมแก้มนิ่มปลอบประโลมลูกกระต่ายเสียขวัญใต้ร่างที่กำลังสั่นระริกไปทั้งตัวแต่จะให้กันต์พิมุกต์หยุดตอนนี้ก็ไม่ได้เช่นกัน เมื่อมาร์ค ต้วนนั้นดูน่ารังแกให้ร้องงอแงหนักๆแล้วค่อยลากขึ้นไปกอดโอ๋กอดปลอบบนเตียงเสียเหลือเกิน

ลากจุมพิตเคลือบรสสวาทไปตามกรอบหน้าได้รูป ประทับลงบนหน้าผากมนก่อนไล่ลงมาเรื่อยๆที่เปลือกตาทั้งสองข้างและจบลงที่กลีบปากอิ่ม ปากหนาขบเม้มกลืนลิปสติกรสชาติประหลาดจนเหลือเพียงความหอมหวานของรสชาติภายใน จับเรียวแขนขาวที่กำอยู่บนแผ่นอกให้โอบคอตัวเอง สอดแทรกปลายลิ้นเข้าไปรับความร้อนระอุให้รสมินต์เย็นๆแผ่ซ่านตีกับรสเหล้าในปากตัวเอง กวาดต้อนลิ้นเล็กที่พยายามยื่นมาโต้ตอบรสจูบของคนมากประสบการณ์กว่าอย่างเงอะๆงะๆ

“อื้อ” เสียงครางอื้อในลำคอของร่างข้างใต้ทำให้ชายหนุ่มผละปากออก มองร่างเล็กสูดอากาศเข้าปอดเฮือกแล้วเผลอหลุดขำออกมาเรียกความเขินอายจนอีกฝ่ายหน้าแดงก่ำลามไปทั้งคอและใบหู

“โถ่ แม่กระต่ายน้อยของฉัน เธอนี้น่าขยี้ซะจริง”

“คุณกันต์” อีกฝ่ายครางเรียกเขาเสียงอ่อน ใบหน้าหล่อซับสีเลือดจางๆตามพวงแก้มจนเขาต้องก้มลงสูดความหอมหวานซ้ำๆไม่ยอมหยุด

“ว่าไงครับแม่กระต่ายน้อย”

ใช้สองแขนดันเบาะข้างหัวทุย มองอีกคนที่เหมือนจะพูดอะไรซักอย่าง กลีบปากกระจับเม้มแน่น ดวงตาเรียวหวานกลอกไปมาซ้ายทีขวาที คงจะกำลังชั่งใจว่าจะพูดมันออกมาดีมั้ย ซึ่งเขาก็ไม่คิดจะเซ้าซี้ ยกมือหนาลูบปรางแก้มเนียนสีสวยให้ดวงตาหวานช้อนขึ้นมองถึงได้วาดรอยยิ้มบางเบาที่คนอื่นไม่เคยได้เห็นส่งให้อีกฝ่าย

“ถ้าเป็น...ถ้าเป็นคุณกันต์...ผมยอม...ผมจะยอมเป็นของคุณ”

กันต์พิมุกต์ยิ้มกว้างก่อนก้มลงจูบริมฝีปากที่พูดประโยคน่ารักๆออกมาเสียจนบวมเจ่อซึ่งรอบนี้คนด้านล่างก็ให้ความยินยอมเผยอปากออกเชื้อเชิญ มือหนาปลดกระดุมเสื้อแสนเกะกะจนแผ่นอกเปลือยเปล่าแนบกับแผ่นอกหนาระหว่างที่กลีบปากก็ยังคงไม่หยุดดื่มความหวานหอม

“เธอเลือกได้เก่งมากเลย แม่กระต่ายน้อย”

จับคนที่หอบหายใจเพราะรสจูบร้อนแรงขึ้นพาดบ่าตรงไปชั้นสองเข้าห้องนอนกว้างๆก่อนวางร่างนิ่มบนเตียงนุ่มสีดำสนิทตัดกับผิวขาวๆ เอื้อมมือตบสวิซบนหัวเตียงจนไฟสีส้มนวลลามไล้ผิวเนียนให้มีเสน่ห์สะกดตา

ลากลิ้นเลียหน้าท้องแบนราบ ขบเม้มให้ขึ้นรอยสีกุหลาบตีตราจอง ช้อนตามองคนที่กำลังทำสีหน้าปั่นยาก เส้นผมสีน้ำตาลเข้มหลุดทรงกระจายเต็มฟูกนิ่ม ดวงตาเรียวหรี่ลงจนแทบปิด ใช้ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปในร่องบุ๋มกลางหน้าท้องก่อนลากขึ้นจนถึงแผ่นอกบาง จูบเบาๆที่ตรงกลางค่อนไปทางซ้ายให้ริมฝีปากรับรู้ถึงอัตราการเต้นไหวของอวัยวะภายใน

“ใจเธอเต้นแรงจัง ตื่นเต้นเหรอ หื้ม” พูดชิดยอดอกสีสวยจนร่างขาวกระตุกเกร็ง ใบหน้าหวานผงกรับเบาๆก่อนเจ้าตัวจะยกมือขึ้นปิดใบหน้า

น่าเอ็นดู

แลบลิ้นเลียยอดอกสีหวานก่อนครอบทั้งปากลงไป ออกแรงดูดดุนจนอีกฝ่ายหลุดเสียงครางทุ้มต่ำ มือเล็กจับขยุ้มเส้นผมเขาอย่างเก้ๆกังๆระบายความซ่านจากการโดนปรนเปรอจุดไวต่อความรู้สึกด้านบน

จริงๆ กันต์พิมุกต์ค่อนข้างเกลียดการมาเล้าโลมคู่นอนของตัวเองแบบนี้พอสมควร เพราะว่าตลอดมาเขาเจอแต่พวกคนกร้านโลก จูบนิดหน่อยไฟก็ติดแล้ว ไม่เหมือนกับคนที่กำลังตัวสั่นอยู่ใต้ร่าง จากที่คิดว่าตัวเองต้องหงุดหงิดแน่นอนแต่ก็ไม่ เมื่อเขาเริ่มมีความสุขกับการได้เสพสัมผัสบางเบาราวผิวเด็กของอีกฝ่าย

“อะ..อ๊าส์..ผม..งื้อ..อา”

“เธอทำไมเหรอ หื้ม บอกฉันหน่อยสิ ฉันอยากรู้”

ปลดประดุมกางเกงที่เกาะสะโพกมนออก สอดมือลูบไล้สัดส่วนแข็งขืนภายใต้ชั้นในสีอ่อน อีกฝ่ายเบิกตากว้างพยายามหนีบขาทั้งสองข้างเข้าหากันแต่ติดที่มีร่างเขาขั้นกลางอยู่ กระซิบเสียงทุ้มแหบพร่าอย่างอดกลั้นทั้งที่อยากจะสอดใส่ตัวตนเข้าไปในร่างกายขาวแล้วกระแทกให้เต็มแรง

แต่แม่กระต่ายน้อยของเขาบริสุทธิ์เกินกว่าจะทำตามใจตัวเองได้

“ผมอึดอัด...ช่วยผมด้วยนะครับ คุณกันต์”

ยื่นตัวขึ้นเสยผมลวกๆ กัดฟันกรอดมองคนยั่วตาใสที่กำลังนอนบิดเร้าด้วยความทรมานของกำหนัดในกาย ถอดกางเกงสแล็คพร้อมชั้นในออกจนร่างเล็กเปลือยเปล่าต่อหน้า มีเพียงโช้คเกอร์เส้นเรียวติดกาย เลียกลีบปากแห้งผากตอนที่ความเป็นชายขนาดพอดีดีดพึงออกมาสู้สายตา มาร์คที่กำลังอายอย่างหนักคว้าเอาหมอนมาปิดหน้าตัวเองพร้อมส่งเสียงครางฮื้อๆเหมือนเด็กถูกรังแก

“หึหึ เธอน่ารักจัง” บีบเคล้นสะโพกมนอย่างมันมือ จับขาเรียวอ้าออกให้ช่องทางด้านหลังปรากฏขึ้นต่อหน้า รอยจีบสีชมพูอ่อนหดรัดถี่ๆแสดงความตื่นเต้น ถูไถนิ้วกลางยาวๆของตัวเองขึ้นลงสร้างเสียงเบาๆให้รอดออกมาจากหมอนใบโต

“แค่นิ้วเองไม่ต้องกลัว” ใช้มือที่วางจับแกนกายเล็กรูดรั้งให้คลายความเจ็บปวดจากก้านนิ้วยาวๆของตัวเองจนช่องทางผ่อนคลายพอให้เขาขยับนิ้วได้ กดอีกนิ้วเข้าไปจนอีกฝ่ายทนไม่ไหวปัดหมอนตกลงข้างตัว ใบหน้าหล่อสวยส่ายไปมาจนเส้นผมนิ่มทิ้งตัวลงบนที่นอนกว้าง

“อะ..อะ..คุณกันต์” ขยับนิ้วเข้าออกส่งแรงกระแทกกระทั้น กวานนิ้วกดย้ำๆเพื่อให้ช่องทางอ่อนนุ่มคลายตัวพอรองรับความใหญ่โตที่กำลังแข็งขืนภายใต้กางเกงเนื้อดีของตัวเอง ก้มหน้าลงกดจูบลงกับส่วนปลายฉ่ำเยิ้ม

ลากริมฝีปากฝังลงบนท้องน้อย งับเบาๆให้เกิดรอยฟัน กดจูบกับอีกฝ่ายเบาๆจนเกิดเสียง มาร์คยกมือขึ้นลูบใบหน้าของเขาก่อนทำใจกล้ายื่นใบหน้ามาสานต่อจุ๊บเล็กๆให้กลายเป็นจูบร้อนแรงที่ทำเอาคนมากประสบการณ์ทนไม่ไหวอีกต่อไป

เสียงจ๊วบจ๊าบดังมาจากกลีบปากของทั้งคู่ที่ยังคงไม่คลายออกจากกัน ร่างสูงครางต่ำพึงใจกับเรียวลิ้นเล็กแสนรู้ เพียงไม่กี่บทจูบที่สอนไปอีกฝ่ายก็สามารถจดจำ เรียนรู้ว่าทำยังไงเขาถึงจะพอใจ ต้องผ่อนแรงแค่ไหนเขาถึงจะคล้อยตาม มือหนากระชากเสื้อเชิ้ตของตัวเองออกอย่างไม่ใยดี ลุกขึ้นถอนกางเกงจนร่างเปลือยเปล่าแล้วกลับมาบดจูบกับร่างเล็กอีกครั้ง น้ำลายสีใสไหลเชื่อมปลายลิ้นทั้งสองที่ขยับออกมาโต้ตอบกันด้านนอกกลีบปาก

“อา...อดทนหน่อยนะ ถ้าเจ็บฉันอนุญาตให้ข่วนได้”

หยิบหมอนนุ่มมารองสะโพกอีกฝ่าย จับแขนเรียวโอบแผ่นหลังกว้างต่างที่ระบาย ตั้งขาขาวชั้นขึ้นก้มจูบหัวเข่าที่ขึ้นสีอมชมพูก่อนรูดสาวความต้องการขนาดใหญ่ของตัวเองเบาๆ หยิบถุงยางด้านบนมาสวมต่อหน้าต่อตาคนที่กำลังแปลงสภาพตัวเองเป็นเด็กแรกเกิดตัวแดงๆ

“อายอะไรของเธอ หื้ม” ถูไถส่วนปลายกับช่องทางฉ่ำน้ำหล่อลื่นธรรมชาติก่อนครางต่ำกับแรงโอบรัดแน่นๆที่ทำเอาไม่สามารถดันเข้าไปได้

“จะ..เจ็บ..คุณกันต์..มาร์คเจ็บ..อ๊าส์”

มือน้อยออกแรงจิกกับแผ่นหลังกว้างเชิดหน้าขึ้นกอบโกยอากาศบริสุทธิ์เข้าปอด ดวงตาสวยวาวไปด้วยน้ำตาจากความเจ็บปวดแต่ยังคงสัมผัสได้ถึงกระแสบางๆของความต้องการ มาร์คอดทนพยายามผ่อนคลายตัวเองตามที่เสียงทุ้มพร่ำบอกอยู่ข้างหู

“ผ่อนคลายมาร์ค...เชื่อใจฉันนะ แม่กระต่ายน้อย...เชื่อฉัน”

มาร์คปรือตามองสบเข้ากับนัยน์คมดุประกายกระหาย แอ่นตัวเข้าหาร่างสูงกว่ายอมยกสะโพกให้สัดส่วนร้อนผ่าวสอดแทรกเข้ามาจนหมดก่อนทิ้งตัวนอนแผ่อย่างหมดแรงลงบนเตียงนิ่ม เอื้อมมือสั่นๆของตัวเองลูบไล้แขนยาว พยักหน้าให้อีกคนขยับตามใจเพราะตอนนี้เขาก็อึดอัดจนแทบระเบิดอยู่แล้ว

“อื้ม..แน่น..ซี๊ดด..เธอรัดฉันแน่นเกินไปแล้ว”

“คะ..คุณกันต์...อะ..อ๊าส์..คุณกะ..อาส์”

มองร่างที่พูดแทบไม่เป็นภาษาตอนที่เอวสอบขยับโยกไหวออกแรงให้ร่างข้างใต้สั่นคลอน จับเรียวขาขาวขึ้นพาดบ่า กดจูบน่องเล็กเบาๆก่อนออกแรงกระแทกหนักหน่วง

สูดลมหายใจพร้อมปล่อยเสียงครางต่ำพร่าไม่ต่างจากสัตว์ป่ากระหายอยาก เสือกไสตัวตนเข้าไปในเรือนกายบริสุทธิ์ของกระต่ายตัวน้อยที่กำลังถูกรสสวาทเข้าครอบงำ ลูบไล้ใบหน้าหล่อหวานที่ถูกใจตั้งแต่แรกเห็น บีบแก้มนุ่มนิ่มอย่างหยอกเย้า ปล่อยให้มือเล็กจับมือตัวเองแนบหน้าพร้อมแสดงท่าทางออดอ้อนจริงแท้ไม่มีปรุงแต่ง

“คุณกันต์ อ๊าส์!!!” จับขาเรียวสอดผ่านร่องเอวสอบให้ข้อเท้าเล็กเกี่ยวไขว่กันอยู่ด้านหลัง ก้มหน้าลงดูดกลีบปากล่างอีกฝ่ายจนปริแตกขณะที่สะโพกก็ทำงานได้อย่างไม่บ่งพร่อง กระแทกจุดกระสันภายในจนมาร์คตัวสั่นระริกเปล่งเสียงแหบหวานเรียกชื่อเขาไม่หยุดหย่อน

เร่งจังหวะรักให้ร้อนแรง ทำตัวเป็นจิตกรเอกที่กำลังรังสรรค์ผลงานศิลปะแสนสวย แต่งแต้มรอยสีแดงเข้มบนแผ่นผ้าใบขาว เคลือบทาผลงานด้วยสีแห่งกามา ฉุดรั้งความบริสุทธิ์หอมหวานให้แปดเปื้อนไปด้วยน้ำมือของเจ้าของผลงานอย่างตัวเอง

“มาร์ค อ้าส์..” มองสบเข้ากับดวงตาหวานฉ่ำที่สะท้อนภาพใบหน้าของตัวเอง กดยิ้มมุมปากก่อนก้มลงป้อนจูบให้เหยื่อตัวน้อย

ไม่นานนักร่างทั้งสองก็มองเห็นแสงสีขาว กันพิมุกต์ครางต่ำประสานไปกับเสียงหวานแหบของร่างข้างใต้ ไม่สนแรงเจ็บแสบจากเล็บสั้นตัดเก็บอย่างดีที่มอบรอยแผลยาวๆตั้งแต่สันหลังจนถึงแผ่นอก เคลื่อนกายหนักๆอีกไม่กี่ครั้งก็ปลดปล่อยออกมาเต็มเนื้อเยื่อบางไล่เลี่ยกับส่วนอ่อนไหวน่ารักๆที่พ่นความต้องการออกมาเปื้อนหน้าท้องแกร่ง

“แฮ่กๆ..ฮ๊า”

“ชอบมั้ย ชอบมั้ยครับ” 


ยื่นตัวขึ้นถอนแกนกายออกจากช่องทางร้อนผ่าว ถอดถุงยางโยนทิ้งใส่ถังขยะข้างเตียงอย่างแม่นยำก้มลงกระซิบหยอกเย้าข้างหูจนอีกฝ่ายมองค้อนให้อย่างน่าชังแต่ก็ยอมตอบคำถามเขากลับมาโดยดี

“ชอบครับ...”

“งั้นอีกหลายๆรอบนะครับ แม่กระต่ายน้อย”

ขยิบตาใส่อย่างขี้เล่น เอื้อมหยิบซองถุงยางมาคาบก่อนฉีกมันด้วยปากให้มาร์คได้เห็นจนใบหน้าที่ขึ้นสีอ่อนๆแดงแปร๊ดใหม่อีกรอบ ขำเบาๆในลำคอรีบใส่ถุงยางก่อนก้มลงฟัดอีกคนบนเตียงซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“อาส์!! คุณกันต์ มาร์คไม่ไหว อะ..อี๊..ไม่ไหวแล้ว..อาส์”

“อีกนิดน่ามาร์ค อื้ม ไม่นานก็เช้าแล้วดูพระอาทิตย์ขึ้นกันนะ”

หยิบรีโมทบนหัวเตียงกดให้ผ้าม่านเลื่อนออกเผยให้เห็นวิวจากชั้นบนสุด ปลายเส้นขอบฟ้าที่กำลังขึ้นสีส้มทอประกายแสดงให้เห็นว่าอีกไม่นานพระอาทิตย์กำลังจะขึ้นและเป็นสัญญาณให้กันต์พิมุกต์ปล่อยร่างที่เจ้าตัวตักตวงความอิ่มเอมได้นอนเสียที

กลับไปเม้นที่เดิมนะคะะ