หลังจากไอ้คำสั่งเฮงซวยของไอ้โดยองทำให้ตอนนี้ผมกำลังนัวเนียกับวินวินอยู่ในลิฟท์ที่หอพัก
เสียงแลกจูบดังก้องคับห้องโดยสารขนาดเล็ก
ลำตัวอ่อนปวกเปียกของผมถูกดันติดชิดผนังข้างนึ่ง
ลิ้นร้อนดูดดึงลิ้นของผมอย่างเร้าร้อน
ริมฝีปากหนาบดคลึงตามแรงอารมณ์จนได้กลิ่นคาวเลือด
“อ่า”
เราละริมฝีปากออกจากกันเล็กน้อย ผมเงยหน้าแลกเปลี่ยนเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าปอด
วินวินกดจูบตามใบหน้าผม ก่อนจะย้ายมาซุกที่ซอกคอผมแทน
“วิน...อ่าส์...วิน”
ผมเพ้อเรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงหวาน
เอียงคอให้ริมฝีปากหนาได้แต่งแต้มรอยรักสีกุหลาบลงบนผิวสีขาวสว่างของตัวเองอย่างเต็มใจ
ติ๊ง!
ก่อนที่อะไรๆมันจะไปไกลมากกว่านี้ลิฟท์ก็เปิดออก
วินวินไม่รอช้าที่จะลากผมออกจากลิฟท์
ความรู้สึกที่ถูกปลุกเร้าทำให้ผมแทบก้าวขาไม่ออกถ้าไม่มีวินวินค่อยประคองผมคงล้มกองอยู่ในลิฟท์แล้วแน่นอน
ตึง!
ผมถูกดันให้ติดกับประตูห้อง
ริมฝีปากร้ายไม่รออะไรรีบประกบจูบลงมาทันที
ผมที่ตั้งตัวไม่ทันได้แต่ปล่อยให้อีกคนดูดดึง ลิ้นหนาเลียตารอยแยกของกลีบปาก
วินวินสอดลิ้นร้อนเข้ามาคว้านหาความหวาน มือหนาก็พยายามไขกุญแจไปด้วย
เราสองคนแลกลิ้นกันทั้งด้านนอกและด้านใน ดีที่ไม่มีใครคิดจะออกจากห้องตอนตีสองแบบนี้
“อื้ออ!” ผมครางไม่พอใจที่ร่างทั้งร่างล้มลงกระแทกกับพื้น
เพราะว่าวินวินดันเปิดประตูออกทำให้ผมที่ยืนพิงรับจูบอยู่เสียหลักล้มลงไปด้วย
วินวินตามมาคร่อมผมไว้ทั้งตัว
อีกฝ่ายกดจูบลงมาใหม่
มือหนาบีบแก้มผมเบาๆเพื่อให้จูบง่ายขึ้นเท้าอีกฝ่ายก็เขี่ยประตูจนปิดลง
เมื่ออยู่ในห้องแล้วเราไม่รอที่จะรุกเร้ากันและกัน
มือผมวาดสะเปะสะปะไปตามลำตัวอีกฝ่าย สอดมือลูบไล้หน้าท้องแกร่งที่ขึ้นลอนกล้ามชัดเจนอย่างชอบใจ
ปรือตามองคนตัวสูงที่จดจ้องหน้าผมอยู่ก่อนแล้ว
วินวินละปากออกจากกันจนได้ยินเสียงดังจ๊วบน้ำสีใสไหลเชื่อมกันจนเป็นสาย
นิ้วโป้งใหญ่กดคลึงริมฝีปากบวมช้ำของผมอย่างหลงใหล วินวินกดจูบลงที่หน้าผาก
ไล่ลงมาที่จะจมูก ริมฝีปาก คางและหยุดอยู่ที่ซอกคอหอม
“อ๊ะ..อ๊าส์”
ผมครางแผ่วเบาแอ่นอกรับสัมผัสหวิวจากมือติดหยาบที่ขยี้ยอดอกของผมผ่านผ้าเนื้อดีจนแข็งเป็นไต
เสื้อตัวตัวในของผมหลุดลอยออกจากตัวด้วยเวลาแค่ไม่กี่วินาที
วินวินก้มหน้าลงดูดกลืนยอดอกของผมจนเสียวไปทั้งท้องน้อย
จิกขย้ำผมสีดำลื่นมืออย่างต้องการหาที่พึ่ง
“ซี๊ดด..อ๊าส์...เสียว..วิน..วิน”
สะบัดใบหน้าไปมากับพื้นห้องเย็นจัด ผิวกายขึ้นสีระเรื่อจากอารมณ์ที่ร่างสูงเป็นคนปลุก
ผมก้มมองอีกคนที่กำลังใช้ลิ้นเลียยอดฐานของผมเป็นวงกลม
ยามที่ลิ้นร้อนตวัดเลียกับส่วนอ่อนไหวช่วงบนทำให้ใบหน้าผมร้อนวาบ
ทั้งเสียวทั้งอายที่ตัวเองโดนอีกคนเล้าโลมจนตัวอ่อน
“อร่อยจังครับ”
ชะงักค้างกับประโยคลามกของร่างสูง
วินวินยกยิ้มเจ้าเล่ห์ กางเกงขาสั้นพร้อมอันเดอร์แวร์ถูกดึงออกจนหมดเผยให้เห็นร่างกายขาวเปลือยเปล่ากับส่วนอ่อนไหวที่ชูชันน่าอาย
“อื้ออ...อย่ามอง”
ผมหนีบขาหุบหากัน ยกแขนพาดปิดใบหน้าตัวเองไม่กล้าให้ร่างสูงมอง
สายตาร้อนแรงที่ส่งมาให้เหมือนจะแผดเผาผมไปหมดทั้งตัวเอง
“มองสิครับ
แจแจสวยมากนะรู้มั้ย สวยจนฉันอยากกินจะแย่”
ข้อมือผมถูกตรึงลงบนพื้นด้วยมือข้างเดียวจากอีกฝ่าย
เรียวขาถูกแยกออกแล้วนำไปเกี่ยวเข้ากับเอวสอบได้รูปของร่างที่เปลือยเปล่าไม่ต่างกันจน
วินวินยื่นหน้ามามองตาผม เหมือนเวลาหยุดหมุน
แรงดึงดูดมหาศาลทำให้ปากเราแนบกันอีกครั้ง
รสจูบคราวนี้แตกต่างจากตอนแรกโดยสิ้นเชิง
ความหอมหวาน อบอุ่น อ่อนโยนถูกหมอบให้ผมจนหมด วินวินค่อยๆจูบผมเนิบช้าทำให้ความรู้สึกทั้งหลานลอยหายไปกับอากาศจนไม่รู้ว่ามีอะไรบ้างอย่างกำลังเข้ามาในตัว
จนเจ็บนั้นแหละถึงได้รู้ว่าอีกฝ่ายเข้ามาแบบไม่เตรียมพร้อมสะก่อน
“อื้อ!! เจ็บบ!!”
“ชู่ว..ใจเย็นนะครับคนเก่ง...อดทนนะ...อ่าส์”
วินวินกระซิบชิดริมหู
ฟันซี่คมขบกันเบาๆให้ผมเสียวเล่น
มือหนารูดรั้งแกนกายของผมจนกระตุกวูบด้วยความเสียวที่ตีขึ้นมา
เอวหนาขยับเข้าออกหลายครั้งอย่างใจเย็นจนแท่งร้อนเข้ามาได้จนหมดโดยไม่มีการเลือดตกยางออกสะก่อน
“ซี๊ดดด...แน่นจัง..อ่าส์..ผ่อนคลายหน่อย
ฉันขยับไม่ได้เลย”
“วิน...อึก...อ๊าส์..อื้อ..ฮื้อ”
“อ่า..แจแจ...เป็นแฟนกันนะครับ”
“...อะ..อา..อ๊าส”ผมกัดข้อนิ้วตัวเองระบายความเสียง
สะโพกสอบค่อยๆดึงออกแล้วกระแทกกลับมาแรงให้ได้สติจนผมสะดุ้งเกร็งตัวตอดรัดความใหญ่โตที่อยู่ภายในแน่น
“เป็นแฟนกันนะ...ซี๊ดด..คบกันนะครับ”
หัวใจเต้นแรงกับประโยคของเป็นแฟน ดวงตากลมทอดแววความอ่อนโยนมาให้
“เป็น...เป็น...อะ..อ๊าส์...เป็นแฟนกัน..อื้ออ”
วินวินกดจูบที่หัวไหล่มน
ดูดดุนทำรอยจนผมเคลิ้มถึงได้ขยับสะโพกเสียดสีโพรงเนื้ออ่อนนุ่มของผม ยิ่งอีกฝ่ายสอดลึกเข้ามามากเท่าไหร่ตัวผมยิ่งร้อนรนเหมือนจะตายมากเท่านั้น
สะโพกสอบควงวนเหมือนจะหาบ้างอย่างก่อนจังหวะนึ่งที่ผมเสียววูบจนครางออกมาเสียงหลง
“อ๊าส์!!”
“หึ
ตรงนี้สินะครับ ที่รัก” รอยยิ้มใสซื่อถูกวาดขึ้นอีกครั้ง แต่ตอนนี้ผมกลับคิดว่ามันเจ้าเล่ห์เหลือเกิน
ไม่ทันได้คิดอะไรวินวินก็ขยับกระแทกเอวสอบของตัวเองเข้ากับสะโพกผมอย่างแรง
เน้นย้ำตรงจุดภายในร่างกาย ทำให้ผมร้องครางไม่เป็นภาษา สองแขนโอบรั้งคอแกร่งเป็นที่ยึดเหนี่ยวระหว่างที่ลำตัวขยับไหวครูดไปกับพื้นห้องจนรู้สึกแสบหลังไปหมด
“อื้ออ...อ๊าส์..เจ็บ...หลัง...ซี๊ดดด..ปะ...อะ..อ๊า”
กว่าจะเอ่ยมาได้แต่ลลคำช่างยากเย็นเหลือเกิน
อีกฝ่ายเล่นไม่หยุดจังหวะรักลงเลย วินวินจ้องผมนิ่งๆ ฟันขาวขบกันแน่น เหมือนอีกฝ่ายจะอดกลั้นอารมณ์ไว้ไม่น้อย
มือใหญ่จับขาดผมพาดบ่าแล้วสอดใส่ตัวตนเข้ามาหาผมแรงๆ
ดวงตากลมพร่าเบลอมองเห็นแต่ใบหน้าเหลาที่เคยมองว่าน่ารักบัดนี้กลับเซ็กซี่ ยิ่งยามที่กล้ามเนื้อเรียงตัวสวยหดเกร็งขึ้นรูปจากความเสียวทำให้ผมรู้สึกเหมือนตัวเองจะเสร็จสมเพียงแค่ได้จ้องมัน
แรงกระแทกหนักหน่วงทำให้ผมกระตุกหน่วงไปทั้งหน้าท้อง
ความรู้สึกเหมือนกำลังไต่ขึ้นไปสูงๆ สูงขึ้นเรื่อยๆ แต่ก่อนจะได้ปลดปล่อยเอวหนากลับหยุดลงดื้อๆ
ผมลืมตาพรึบสาดความไม่พอใจใส่อีกฝ่ายจนได้ใบหน้ายิ้มๆเชิงล้อเลียนกลับมาแทน
“อย่าทำหน้าแบบนี้สิครับ
ที่รัก”
“วิน...อะ..อ๊าส์...มันทรมาน...อ่าส์...เร็วได้มั้ย
เร็วนะ” ผมออดอ้อนอย่างหน้าไม่อาย
แอ่นเกร็งสะโพกตอบรับจังหวะกระแทกกระทั้นที่เนิบช้าแต่ทว่าลงหนักทุกครั้ง
“เห็นบ่นเจ็บหลัง
วินจะพาแจแจไปบนเตียงไงครับ...อ่าส์”
วินวินก้มตัวลงมาจับแขนผมเกี่ยวเข้าคอแข็งแรง
ผมถูกยกขึ้นอุ้มทั้งๆที่มีส่วนนั้นค้างคาอยู่ทำให้มันเลื่อนเข้าไปมากขึ้น
ผมเชิดหน้าครางไม่มีเสียงขายาวเกี่ยวรั้งเอวอีกคนแน่นกันตก
“พร้อมแล้วสินะ
หื้ม ไปกันเถอะ”
“อ๊าส์!!...วิน..วิน”
ทุกจังหวะการก้าวเดินเน้นย้ำทำให้ผมเสียววูบ
ยิ่งเดินมาเท่าไหล่แท่งร้อนก็ยิ่งขยับเสียดสีลึกขึ้นมากเท่านั้น จนผมไม่ต้องทำอะไรก็ปลดปล่อยความต้องการเต็มหน้าท้องแกร่ง
“เสร็จก่อนแบบนี้ต้องทำโทษนะครับ
ที่รัก หึหึ”
“อ๊าส์!!!”
ขายาวอ้ากว้างเพื่อตั้งหลัก
เอวผมโดนจับยกขึ้นเหมือนส่วนนั้นของวินวินจะหลุดออกก่อนจะปล่อยทิ้งลงที่เดียวทับจนมิดอีกครั้ง
ผมเกร็งเท้าจิกเล็บลงบนหลังแกร่งมองรอยยิ้มอีกฝ่ายด้วยหัวใจเต้นรัว
ก่อนจะไม่ได้พูดอะไรอีกเลยนอกจากครางเสียงหวานในท่าอุ้มแบบนี้
ทั้งแรงกระแทกกระทั้น
เสียงทุ้มต่ำที่พร่ำพูดประโยคลามก สายตาร้อนแรงจนแทบเผาผมให้เป็นจุณ
ริมฝีปากร้อนผ่าวเหมือนแท่งเหล็กร้อนๆที่แนบมาทุกสันส่วน ทำให้ผมเหมือนได้ขึ้นสวรรค์และได้รู้ว่า..
ภายใต้ใบหน้าใสซื่อมีปีศาจร้ายซ่อนอยู่
กลับไปเม้มได้ที่เดิมนะค่ะ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1519800&chapter=55
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น