วันเสาร์ที่ 12 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559

Lee siblings 2 #TaeMarkJae



“อื้ออ อื้ออ!!” ผมไม่เข้าใจคุณมินฮยองกำลังโมโหอะไร ผมไปทำอะไรให้ วันนี้ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะ


“ไอ้หัวดำตัวสูงๆนั้นมันเป็นใคร”


เสียงเข้มกระซิบถามเบาๆข้างหู แรงกดเม้มเพิ่มขึ้นที่ลำคอ กับมือซุกซนที่สอดเข้าไปลูบส่วนอ่อนไหวผม


“พะ..อ๊ะ..เพื่อน..ครับ”


“แน่ใจนะแค่เพื่อน” ผมพยักหน้าแรงๆหวังว่าคุณมินฮยองจะเชื่อแล้วปล่อยผมไปสักที สถานการณ์ตอนนี้มันเสี่ยงให้คนทีมบาสมาเจอเข้าจริงๆ


“หึ” คุณมินฮยองไม่ตอบอะไรแต่แรงที่กำรูดขยับให้แกนกายผมบอกได้ดีว่าอีกฝ่ายไม่เชื่อ


ลิ้นร้อนชื้นลากเลียไปมาตามลำคอของผม ขบเม้มเบาๆจนขึ้นรอย เพราะล็อกเกอร์ที่อยู่มันแคบทำให้ร่างกายเราสองคนแนบกันไปทั้งตัว ผมรับรู้ได้ถึงส่วนกลางลำตัวของคุณมินฮยองที่กำลังดุนดันสะโพกของผมอยู่


“คุณ..มินฮยอง...อ๊ะ....อ่า” ผมหลับตาแน่นเชิดหน้าหอบครางเบาๆที่มือหนานำจังหวะให้กับผม มือหนาอีกข้างขยี้ยอดอกผมผ่านเสื้อบาสชื้นเหงื่อ


ความอึดอัดมารวมกันอยู่ที่ท้องน้อยอีกนิดผมใกล้จะถึงปลายทางแล้วเหมือนคนตัวสูงจะรู้สึกได้ขยับเร่งจังหวะแรงๆจนผมอดไม่ได้ที่จะขยับสะโพกสวนจังหวะในหัวขาวโพลน ร่างทั้งร่างกระตุกก่อนจะปลดปล่อยความต้องการออกมาในเวลาเร็วรวด คงเป็นเพราะผมพึ่งเล่นกีฬามาแน่ๆถึงได้ไปเร็วขนาดนี้


“หึ เร็วจัง”


“คุณ...อึก...อ๊าส์” ครางเสียงหลงทันทีที่รู้สึกถึงนิ้วมือสอดเข้ามาในช่องทางด้านหลังถึงสามนิ้ว กางเกงบาสถูกดึงลงจนถึงข้อพับนิ้วร้อนกดถี่ๆตรงจุดกระสันจนช่องทางผมบีบรัดนิ้วเรียวแน่น


“อ่า..ขอเลยแล้วกันนะ”


นิ้วยาวถูกถอนออกแทนที่ด้วยบางอย่างที่ใหญ่กว่า ผมกัดปากแน่นจนห้อเลือด ช่องทางรักบีบรัดแกนกายใหญ่อย่างบ้าคลั่ง ความตื่นเต้นพุ่งสูงจนแทบฉุดไว้ไม่อยู่ที่เห็นว่าห้องพักนักกีฬามีคนเดินเข้ามา


คุณมินฮยองไม่ใจร้ายเกินไปถึงได้ใช้มือปิดปากผมไว้ให้พร้อมๆกับสะโพกแกร่งที่ขยับเข้าออกเนิบนาบ เอวหนาหมุนวนไปมาก่อนจะกระแทกจุดกระสันผมแรงๆ ผมครางอื้อในลำคอความรู้สึกเสียวกระสันตีขึ้นมาจนน้ำตาไหลเป็นสาย ดวงตามองออกไปตามล่องล็อกเกอร์เห็นเพื่อนร่วมทีมกำลังคุยเล่นกันตามประสาผู้ชายไม่มีสื่อแววว่าจะยอมออกไปเลยสักนิด


“ชู้ว เบาๆหน่อยสิ เดี๋ยวเพื่อนนายก็ได้ยินมันหรอก อ่าส์”


“อะ..อื้ออ” ผมกำมือแน่นทันทีที่สะโพกหนาขยับกระแทกกระทั้นตัวตนเข้ามาหาผม ท้องน้องบิดม้วนไปด้วยความเสียวกระสัน ร่อนสะโพกบางตอบรับจังหวะรักอีกฝ่ายอย่าเผลอตัว


มือขาวกำรูดของตัวเองตามแรงส่ง เอียงคอซบแขนยาวที่ปิดไว้ให้ผมอย่างหาที่พึ่ง ลำตัวขยับตามแรงอีกคน เกร็งช่องทางรักตอดรักตัวตนใหญ่ด้วยความเสียว คุณมินฮยองครางต่ำในลำคอก่อนจะเริ่มเร่งๆจังหวะถี่ขึ้นเรื่อยๆ


ผมเหลือกตามองคนด้านนอกที่มองเข้ามาในล็อกเกอร์ผม รีบหลบตาก่อนที่คนด้านจะนอกรู้สึกถึงการสบตากัน ถอนหายใจโล่งอกที่ไม่มีใครสังเกตเพื่อนในทีมบาสทยอยกันออกจากห้องกันไปจนหมด


“อ๊ะ...อ๊าส์...ผมใกล้แล้ว...อาส์...เร็วหน่อย..อื้อ”


ทันทีมือหนาหลุดออกจากปากผมไม่รอช้าที่จะขอร้องเรื่องน่าอายออกไป คุณมินฮยองขยับจังหวะกระแทกกระทั้นแรงขึ้นเรื่อยๆนจนล็อกเกอร์สั่น ใบหน้าหล่อโน้มเข้ามาใกล้กดจูบทำรอยรักตามลำคอและช่วงไหล่ที่โพล่ออกจากเสื้อบาสคอกว้าง


“อื้ออ...ไหนบอกสิ...ผัวนายเป็นใคร...ยุนโอ” เสียงแหบกระซิบถามผมเสียงกระเส่า จับกระแสความต้องการได้จนผมหน้าร้อนวูบ


“อ๊าส์...อื้ออ..คุณมินฮยอง..กับคะ..คุณแทยง...อ่าส์”


“พูดใหม่สิ..พูดใหม่...เรียกชื่อผัวตัวเองออกมาดังๆ...ซี๊ดดด” คำสั่งดิบเถื่อนทำให้บทรักร้อนแรงมากว่าเดิม ผมหัวหมุนติ้วไม่รับรู้เรื่องภายนอกอีกแล้วสมองสั่งการให้ทำตามคำสั่งของคนด้านหลังเท่านั้น


“อ๊าส์...คุณมินฮยอง....คุณมินฮยอง...อื้ออ..คุณแทยง...อ่าส์...คุณแทยง”


ผมครางลั่นชื่อของทั้งสองคนเกร็งช่องทางด้านหลังตอบรับแรงกระแทก คุณมินฮยองล้วงหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมา แปะติดกับล็อกเกอร์ตรงหน้า ผมมองภาพที่ฉายการวิดีโอคลอกับคุณแทยงที่นั่งอยู่ที่บริษัทอีกฝ่ายกำลังใส่หูฟังพร้อมกับช่วยตัวเองไปด้วย ริมฝีปากสีซีดครางเรียกชื่อผมออกมา ยิ่งเห็นคุณแทยงผมยิ่งรู้สึก ยิ่งคุณมินฮยองกระซิบชื่อผมดังๆผมยิ่งเสียวซ่านไปหมดทั้งตัว


“อ่าส์...คุณมินฮยอง..คุณแทยง..แรงๆ..แรง..อ่าส์”


“ยุนโอ...อื้ออ..อ๊าส์..รัดแน่นๆ..อ่าส์..แบบนั้น”


(ซี๊ดดด...ดี..เด็กดี..อื้ออ..ยุนโอของพวกฉัน)


ผมร่อนสะโพกสวนคุณมินฮยองตามแรงอารมณ์ ตาก็มองภาพคุณแทยงช่วยตัวเอง มองแกนกายใหญ่ที่ถูกผู้เป็นเจ้าของกำลังปลอบใจ ห้วงความคิดหนึ่งของผมอยากจะจับมันเข้ามาให้ปากดูดเลียให้เหมือนไอศกรีมรสโปรดของตัวเอง


“บอกรัก..ผัวหน่อยสิครับ..เมีย..อ่าส์”


“ระ..รัก...อะ..อ๊าส์...รักผัว..อึก..นะครับ...อ๊าส์...รักผัว” แรงกระแทกกระทั้นโยกเคลื่อนไหวแรงจนผมสำลักอากาศ คุณมินฮยองเร่งจังหวะเมื่อใกล้ถึงปลายทาง ผมหันไปหาอีกฝ่ายมองอ้อนออดจนได้จูบหวานมาเป็นรางวัล


ผมหลับตาแน่นคร่อมเท้าผนังล็อกเกอร์มองคุณแทยงที่ใกล้แล้วเหมือนกันอีกฝ่ายคำรามต่ำในลำคอเหมือนสัตว์ร้ายไม่ต่างจากคุณมินฮยองที่ครางต่ำข้างหูผมกับแรงกระแทกหนักหน่วงก่อนที่เสียงของเราจะประสานขึ้นพร้อมกันแล้วทุกอย่างถูกปลดปล่อยออกมา


“อ๊าส์!!





กลับไปเม้นได้ที่เดิมนะค่ะ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1519800&chapter=53


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น