“อื้ออ
อื้ออ!!” ผมไม่เข้าใจคุณมินฮยองกำลังโมโหอะไร ผมไปทำอะไรให้
วันนี้ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะ
“ไอ้หัวดำตัวสูงๆนั้นมันเป็นใคร”
เสียงเข้มกระซิบถามเบาๆข้างหู
แรงกดเม้มเพิ่มขึ้นที่ลำคอ กับมือซุกซนที่สอดเข้าไปลูบส่วนอ่อนไหวผม
“พะ..อ๊ะ..เพื่อน..ครับ”
“แน่ใจนะแค่เพื่อน”
ผมพยักหน้าแรงๆหวังว่าคุณมินฮยองจะเชื่อแล้วปล่อยผมไปสักที
สถานการณ์ตอนนี้มันเสี่ยงให้คนทีมบาสมาเจอเข้าจริงๆ
“หึ”
คุณมินฮยองไม่ตอบอะไรแต่แรงที่กำรูดขยับให้แกนกายผมบอกได้ดีว่าอีกฝ่ายไม่เชื่อ
ลิ้นร้อนชื้นลากเลียไปมาตามลำคอของผม
ขบเม้มเบาๆจนขึ้นรอย
เพราะล็อกเกอร์ที่อยู่มันแคบทำให้ร่างกายเราสองคนแนบกันไปทั้งตัว
ผมรับรู้ได้ถึงส่วนกลางลำตัวของคุณมินฮยองที่กำลังดุนดันสะโพกของผมอยู่
“คุณ..มินฮยอง...อ๊ะ....อ่า”
ผมหลับตาแน่นเชิดหน้าหอบครางเบาๆที่มือหนานำจังหวะให้กับผม
มือหนาอีกข้างขยี้ยอดอกผมผ่านเสื้อบาสชื้นเหงื่อ
ความอึดอัดมารวมกันอยู่ที่ท้องน้อยอีกนิดผมใกล้จะถึงปลายทางแล้วเหมือนคนตัวสูงจะรู้สึกได้ขยับเร่งจังหวะแรงๆจนผมอดไม่ได้ที่จะขยับสะโพกสวนจังหวะในหัวขาวโพลน
ร่างทั้งร่างกระตุกก่อนจะปลดปล่อยความต้องการออกมาในเวลาเร็วรวด
คงเป็นเพราะผมพึ่งเล่นกีฬามาแน่ๆถึงได้ไปเร็วขนาดนี้
“หึ
เร็วจัง”
“คุณ...อึก...อ๊าส์”
ครางเสียงหลงทันทีที่รู้สึกถึงนิ้วมือสอดเข้ามาในช่องทางด้านหลังถึงสามนิ้ว
กางเกงบาสถูกดึงลงจนถึงข้อพับนิ้วร้อนกดถี่ๆตรงจุดกระสันจนช่องทางผมบีบรัดนิ้วเรียวแน่น
“อ่า..ขอเลยแล้วกันนะ”
นิ้วยาวถูกถอนออกแทนที่ด้วยบางอย่างที่ใหญ่กว่า
ผมกัดปากแน่นจนห้อเลือด ช่องทางรักบีบรัดแกนกายใหญ่อย่างบ้าคลั่ง
ความตื่นเต้นพุ่งสูงจนแทบฉุดไว้ไม่อยู่ที่เห็นว่าห้องพักนักกีฬามีคนเดินเข้ามา
คุณมินฮยองไม่ใจร้ายเกินไปถึงได้ใช้มือปิดปากผมไว้ให้พร้อมๆกับสะโพกแกร่งที่ขยับเข้าออกเนิบนาบ
เอวหนาหมุนวนไปมาก่อนจะกระแทกจุดกระสันผมแรงๆ
ผมครางอื้อในลำคอความรู้สึกเสียวกระสันตีขึ้นมาจนน้ำตาไหลเป็นสาย
ดวงตามองออกไปตามล่องล็อกเกอร์เห็นเพื่อนร่วมทีมกำลังคุยเล่นกันตามประสาผู้ชายไม่มีสื่อแววว่าจะยอมออกไปเลยสักนิด
“ชู้ว
เบาๆหน่อยสิ เดี๋ยวเพื่อนนายก็ได้ยินมันหรอก อ่าส์”
“อะ..อื้ออ”
ผมกำมือแน่นทันทีที่สะโพกหนาขยับกระแทกกระทั้นตัวตนเข้ามาหาผม ท้องน้องบิดม้วนไปด้วยความเสียวกระสัน
ร่อนสะโพกบางตอบรับจังหวะรักอีกฝ่ายอย่าเผลอตัว
มือขาวกำรูดของตัวเองตามแรงส่ง
เอียงคอซบแขนยาวที่ปิดไว้ให้ผมอย่างหาที่พึ่ง ลำตัวขยับตามแรงอีกคน
เกร็งช่องทางรักตอดรักตัวตนใหญ่ด้วยความเสียว
คุณมินฮยองครางต่ำในลำคอก่อนจะเริ่มเร่งๆจังหวะถี่ขึ้นเรื่อยๆ
ผมเหลือกตามองคนด้านนอกที่มองเข้ามาในล็อกเกอร์ผม
รีบหลบตาก่อนที่คนด้านจะนอกรู้สึกถึงการสบตากัน
ถอนหายใจโล่งอกที่ไม่มีใครสังเกตเพื่อนในทีมบาสทยอยกันออกจากห้องกันไปจนหมด
“อ๊ะ...อ๊าส์...ผมใกล้แล้ว...อาส์...เร็วหน่อย..อื้อ”
ทันทีมือหนาหลุดออกจากปากผมไม่รอช้าที่จะขอร้องเรื่องน่าอายออกไป
คุณมินฮยองขยับจังหวะกระแทกกระทั้นแรงขึ้นเรื่อยๆนจนล็อกเกอร์สั่น ใบหน้าหล่อโน้มเข้ามาใกล้กดจูบทำรอยรักตามลำคอและช่วงไหล่ที่โพล่ออกจากเสื้อบาสคอกว้าง
“อื้ออ...ไหนบอกสิ...ผัวนายเป็นใคร...ยุนโอ”
เสียงแหบกระซิบถามผมเสียงกระเส่า จับกระแสความต้องการได้จนผมหน้าร้อนวูบ
“อ๊าส์...อื้ออ..คุณมินฮยอง..กับคะ..คุณแทยง...อ่าส์”
“พูดใหม่สิ..พูดใหม่...เรียกชื่อผัวตัวเองออกมาดังๆ...ซี๊ดดด”
คำสั่งดิบเถื่อนทำให้บทรักร้อนแรงมากว่าเดิม
ผมหัวหมุนติ้วไม่รับรู้เรื่องภายนอกอีกแล้วสมองสั่งการให้ทำตามคำสั่งของคนด้านหลังเท่านั้น
“อ๊าส์...คุณมินฮยอง....คุณมินฮยอง...อื้ออ..คุณแทยง...อ่าส์...คุณแทยง”
ผมครางลั่นชื่อของทั้งสองคนเกร็งช่องทางด้านหลังตอบรับแรงกระแทก
คุณมินฮยองล้วงหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมา แปะติดกับล็อกเกอร์ตรงหน้า ผมมองภาพที่ฉายการวิดีโอคลอกับคุณแทยงที่นั่งอยู่ที่บริษัทอีกฝ่ายกำลังใส่หูฟังพร้อมกับช่วยตัวเองไปด้วย
ริมฝีปากสีซีดครางเรียกชื่อผมออกมา ยิ่งเห็นคุณแทยงผมยิ่งรู้สึก
ยิ่งคุณมินฮยองกระซิบชื่อผมดังๆผมยิ่งเสียวซ่านไปหมดทั้งตัว
“อ่าส์...คุณมินฮยอง..คุณแทยง..แรงๆ..แรง..อ่าส์”
“ยุนโอ...อื้ออ..อ๊าส์..รัดแน่นๆ..อ่าส์..แบบนั้น”
(ซี๊ดดด...ดี..เด็กดี..อื้ออ..ยุนโอของพวกฉัน)
ผมร่อนสะโพกสวนคุณมินฮยองตามแรงอารมณ์
ตาก็มองภาพคุณแทยงช่วยตัวเอง มองแกนกายใหญ่ที่ถูกผู้เป็นเจ้าของกำลังปลอบใจ
ห้วงความคิดหนึ่งของผมอยากจะจับมันเข้ามาให้ปากดูดเลียให้เหมือนไอศกรีมรสโปรดของตัวเอง
“บอกรัก..ผัวหน่อยสิครับ..เมีย..อ่าส์”
“ระ..รัก...อะ..อ๊าส์...รักผัว..อึก..นะครับ...อ๊าส์...รักผัว”
แรงกระแทกกระทั้นโยกเคลื่อนไหวแรงจนผมสำลักอากาศ
คุณมินฮยองเร่งจังหวะเมื่อใกล้ถึงปลายทาง
ผมหันไปหาอีกฝ่ายมองอ้อนออดจนได้จูบหวานมาเป็นรางวัล
ผมหลับตาแน่นคร่อมเท้าผนังล็อกเกอร์มองคุณแทยงที่ใกล้แล้วเหมือนกันอีกฝ่ายคำรามต่ำในลำคอเหมือนสัตว์ร้ายไม่ต่างจากคุณมินฮยองที่ครางต่ำข้างหูผมกับแรงกระแทกหนักหน่วงก่อนที่เสียงของเราจะประสานขึ้นพร้อมกันแล้วทุกอย่างถูกปลดปล่อยออกมา
“อ๊าส์!!”
กลับไปเม้นได้ที่เดิมนะค่ะ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1519800&chapter=53
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น