(os) Roommate or Soulmate #Johnjae

หนุ่มชิคาโก้วางร่างขาวลงบนเตียงที่เข็นมาติดกัน จอร์นนี่ขึ้นคร่อมอีกฝ่ายที่นอนเอาสองมือเล็กๆปิดหน้าตัวเองโชว์แต่ใบหูขึ้นสี เขาก้มลงคลอเคลียมือเรียวขาวไปมา แจฮยอนค่อยๆแยกนิ้วมืออกจากกันเผยให้เห็นดวงตากลมๆที่ทอประกายความสดใส

ดวงตาที่จอร์นนี่หลงรักตั้งแต่แรกเห็น

“แจฮยอนอา จยันฮยองรักเรานะครับ”

แจฮยอนลดมือลงมองคนตัวสูงที่กำลังมองเขาด้วยความอ่อนโยนคู่นั้น ไม่ว่ากี่ปีต่อกี่ปี ดวงตาคู่นั้นก็ยังคงเหมือนเดิม เป็นดวงตาอบอุ่นที่เขาหลงรักมาตลอด

“แจฮยอนก็รักจยันฮยองครับ”

ไม่รอช้าสองร่างก็โถมกายเข้าหากันด้วยความคิดถึงและโหยหา ไม่ต้องพูดให้มากความ ไม่ต้องมีใครมาเป็นพยานในความรัก ไม่ต้องมีแหวนคู่หรือบาทหลวง มีเพียงแค่แสงจันทร์ในเดือนธันวาคมกับหิมะแรกก็พอแล้วสำหรับความรักของคนทั้งคู่

จอร์นนี่ค่อยๆถอดเสื้อผ้าแสนเกะกะออกจากตัวด้วยความรีบร้อน ดวงตาคมมองแจฮยอนที่นอนหันใบหน้าตัวเองมองกระจก ใบหน้าหล่อสวยที่เขาหลงใหลกำลังแดงก่ำเพราะความเขินอาย เส้นผมนุ่มสีทองคลอเคลียกับที่นอนสีขาว ช่วงไหล่บอบบางกว่าเขาหลายเท่า ไล้ลงมาเรื่อยที่ช่วงเอวบาง หน้าท้องน้ำนมนู้นขึ้นนิดหน่อย สงสัยเจ้าตัวกินเยอะจนลอนกล้ามอ่อนๆนั้นหายไปแล้ว แต่แบบนี้เขาก็ชอบมันละนะ สองมือหนาลูบตามผิวเนียนละเอียดเหมือนหิมะ ตามข้อต่างๆก็ขึ้นสีอมชมพูแบบคนสุขภาพดี

สโนไวท์..ไม่มีใครที่เปรียบเหมือนแจฮยอนนอกจากเจ้าหญิงจากการ์ตูนดิสนีย์เรื่องนี้อีกแล้ว

“เลิกมองได้แล้ว! แจฮยอนเขินนะ”

“ฮ่าๆ โอเคครับ ไม่มองแล้ว ทำเลยดีกว่าเนาะ”

“งื้อ! ซอ ยองโฮ”

แจฮยอนหยิบหมอนขึ้นมาโยนใส่ร่างสูงที่ยิ้มมาให้เขาจนเต็มแก้ม คนตัวสูงกว่ากดแขนที่กำลังจะยกหมอนอีกใบขึ้นมาทุบลงกับเตียง แล้วก้มหน้ามาปล้นจูบหวานๆจนแจฮยอนหายใจไม่ทัน

“อื้อ แฮ่ก ฮ่า”

“หวานที่สุดเลยคนดี” จอร์นนี่กระซิบแกล้งร่างขาว คนผิวแทนยกยิ้มขึ้นบนใบหน้า มือใหญ่จับขาเรียวขึ้นพาดเอวสอบ ขยับช่วงร่างเสียดสีกันไปมาจนบางอย่างของคนข้างใต้ตื่นตัวไม่ต่างจากตนเอง

“อะ อ๊าส์ อื้ออ”

แจฮยอนบิดเร้าด้วยความวาบหวิวแสนรัญจวนใจ สองมือขาวกำจิกผ้าปูที่นอนไว้ในกำมือระบายความซ่านที่ได้รับ

ร่างสูงก้มลงซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่นกลิ่นหวานๆแบบลูกพีชสดใหม่ ลิ้นสากลากเลียตั้งแต่แอ่งชีพจร กดเม้มขบกัดทำรอยรักภายใต้ส่วนที่เสื้อผ้าปกปิดได้ มือร้อนบีบขย้ำลำตัวนุ่มมือ อีกมือที่ว่างก็ซุกซนไม่ต่างจากริมฝีปากที่กำลังหันมาหยอกล้อเอ็นดูยอดอกเล็กทั้งสองข้างให้แจฮยอนได้หัวสมองขาวโพลน

“อ๊าส์ จะ จยันฮยอง อ๊าส์ อ๊าส์”

แจฮยอนบิดพลิ้วด้วยรู้สึกหลายหลากทั้งทรมานและสุขสม ช่วงล่างสัมผัสได้ถึงก้านนิ้วยาวๆที่สอดแทรกเข้ามาในร่างกายตัวเอง ช่องทางสดใหม่บีบรัดสิ่งแปลกปลอมจนจับไม่ได้

“ใจเย็นคนดี ผ่อนคลายนะครับ”

จอร์นนี่นาบริมฝีปากทาบหน้าผากมนชื่นเหงื่อ มือหนารูดรั้งความเป็นชายสีชมพูน่ารักของคนใต้ร่างเบาๆจนแจฮยอนผ่อนคลายช่องทางด้านลงให้เขาได้ใช้นิ้วเรียวของตัวเองเตรียมความพร้อมก่อนจะเจอสิ่งที่ใหญ่กว่านี้มากๆ

ทั้งๆที่ไม่ใช่ครั้งแรกของทั้งคู่ แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าจอร์นนี่ตื่นเต้นเสมอที่ได้สัมผัสร่างกายแสนสวยนี้

“อ๊า จยันฮยอง อึก เข้ามาเถอะครับ”

“แน่ใจนะครับ” แจฮยอนโอบคอแกร่งให้โน้มมาหาตัวเอง ดวงตากลมสื่อผ่านความโหยหาเต็มเปี่ยม

“ครับ แจฮยอนต้องการ...กอดแจฮยอนนะครับ จยันฮยอง อึก เจ็บ อื้อ!!”

“อา ทนหน่อยนะคนดี อื้ออ”

จอร์นนี่พูดปลอบเสียงพร่าความอุ่นร้อนที่โอบรัดตัวเองทำให้คนตัวสูงแทบคลั่งตาย ยิ่งขยับมาเท่าไหร่ก็เหมือนแจฮยอนจะยิ่งบีบรัดตัวตนเขามาขึ้นเท่านั้น

“อื้ออ อ๊าส์ ฮะ ฮยอง อ๊าส์ ซี๊ดด”

สองมือขาวกดเล็บสั้นตัวเองจิกกับแผ่นหลังกว้างก่อนความเจ็บปวดจะค่อยเลือนหายไปเป็นความรู้สึกใหม่ที่เข้ามาแทนที่ มือน้อยๆลูบไล้แกนสันหลังร่างสูงอย่างเย้ายวน ดวงตากลมรื้นไปด้วยน้ำสีใส

จอร์นนี่มองภาพตรงหน้าด้วยความเอ็นดู กดจูบให้รางวัลคนเก่งก่อนจะเริ่มขับเคลื่อนบทรัก บ้างจังหวะก็อ่อนโยนเหมือนไฟอุ่นๆกลางฤดูหนาว แต่บ้างจังหวะก็ดุดันเร้าร้อนเหมือนแดดจ้าในฤดูร้อน ไม่ว่าจะเป็นแบบไหนก็ขอแค่ให้เป็นจอร์นนี่ แจฮยอนก็พร้อมที่จะศิโรราบไปกับผู้ชายคนนี้เสมอ

“แจฮยอน อ๊าส์”

“จยันฮยอง อึก อะ อ๊าส์”

สะโพกแกร่งกระแทกกระทั้นความโหยหาเข้าใส่ร่างขาวไม่หยุดหย่อน ลำตัวแข็งแรงเกร็งจนขึ้นมัดกล้ามเนื้อชัดเจน สอง มือขาวลูบไล้ลอนหน้าท้องด้วยความหลงใหลโดยไม่ลืมแอ่นสะโพกขยับตัวตอบรับจังหวะจนร่างสูงแทบคลั่งตายไปสะเดียวนั้น

“ฮยอง อ๊าส์ ไม่ไหวแล้วแจฮยอน อื้ม!!”

“อะ! อะ อ๊าส์ ฮยอง อื้ออ”

แจฮยอนถูกจับตะแคงข้างโดยมีจอร์นนี่จับขายาวของตัวเองพาดบ่าข่างนึ่งอีกข้างก็กดแนบไปกับที่นอนพร้อมที่จังหวะรักเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง สะโพกสอบที่ขยับรัวแบบไม่เหน็ดเหนื่อย เสียงทุ้มต่ำที่ดังคลอไปกับน้ำเสียงทุ้มหวานที่หวีดร้องทุกๆครั้งที่จอร์นนี่ขยับโดนจุดภายในเข้า

ร่างขาวหลับตาแน่นสูดลมหายใจเข้าปอดก่อนจะเชิดหน้าน้ำตาไหลด้วยความเสียวซ่านจากมือหนาที่ขยับรูดรั้งแกนกายของตัวเอง แจฮยอนที่โดนปรนเปรอทั้งด้านหน้าและด้านหลังเกือบจะขาดใจตายอยู่รอมร่อ จอร์นนี่ที่เห็นร่างขาวใกล้ถึงปลายทางแล้วก็รีบเร่งตัวเองก่อนทุกคนอย่างทั้งจะเห็นสีขาวสว่าง

แจฮยอนปลดปล่อยความต้องกานจนเลอะมือหนาจอร์นนี่เองก็ขยับไม่กี่ครั้งปลดปล่อยเต็มช่องทางสีหวาน

“แฮ่กๆ”

“แฮ่กๆ”

ร่างสองร่างหอบด้วยความเหนื่อยอ่อน จอร์นนี่จับพลิกแจฮยอนให้นอนราบโดนมือตัวเองทาบทับลงไปอีกที คนตัวสูงมอบจูบหวานๆให้เป็นรางวัลเด็กดีที่จูบตอบเขาด้วยความเผลอไผล

จอร์นนี่ยกยิ้มใส่แจฮยอนด้วยความเจ้าเล่ห์ก็จะขยับสะโพกตัวเองออกจากอีกฝ่ายจะเกือบหมดแล้วกระแทกเข้าไปหมดจนใบหน้าหวานบิดเบียวด้วยความจุดเสียด

เสือยังไงก็คือเสือ และไม่ว่ายังไงลูกหมูตัวน้อยก็เป็นอาหารอันโอชะอยู่ดี หวังว่าคืนนี้แจฮยอนจะได้นอนนะ

เม้นได้ที่เดิมน๊าาาาาา

(os) Rascal VER.1 #Winjae

“เหมี๊ยวว!”

แจฮยอนนั่งทับส้นอยู่บนเตียงใหญ่ในห้องนอนหรู ช้อนตามองคนตัวสูงที่เปลือยท่อนบนสูบบุหรี่มองเขาอยู่ยิ้มๆ ลูกแมวน้อยขยับคลานสี่ขาเข้าไปหาเจ้านายที่กระตุกโซ่ให้เข้าไปใกล้

กรุ๊งกริ๊ง

เสียงกระดิกจากหางดังก้องกังวาน แจฮยอนยกสะโพกสะบัดไปมาให้เหมือนแมวจริงๆ คลอเคลียใบหน้าที่ต้นขาแข็งแรง กดจูบรอยสักตัวอักษรภาษาละตินที่เส้นวีไลน์ของวินวิน ขบกัดเบาๆเหมือนลูกแมวคันฟัน

“ให้ตายดิวะจอง แจฮยน มึงจะทำให้กูคลั่งตายไปถึงไหนเนี่ย!”

“จนกว่ามึงจะมีแค่กูนั้นแหละ เจ้านาย”

ลุกยืนเข่าให้ความสูงเท่ากัน โอบรอคอแข็งแรงรั้งใบหน้าหล่อลงมาจนเกือบจะจูบกัน ดวงตาสวยปรือปรอยลง อ้าปากรับควันกลิ่นฉุนเข้าปากก่อนพ่นออกแล้วประกบจูบรสบุหรี่ ตวัดลิ้นร้อนเลียกลีบปากบาง ขบกัดดูดดึงริมฝีปากอีกคนอ้อนๆ

“คุกเข่าลง ทำท่าให้เหมือนแมวสิแจฮยอน”

เขาทำตามคำสั่งร่างสูงกว่า คุกเข่าให้อยู่ระดับกึ่งกลางของอีกฝ่าย วินวินปลดเข็มขัดดึงบางสิ่งที่ตื่นตัวออกมาสู่โลกภายนอก

“กินนมนะครับ ยัยเหมี๊ยว”

“เหมี๊ยวว~”

แจฮยอนครางรับเสียงใส ริมฝีปากอิ่มอ้ากว้างรับความใหญ่โตเข้ามาเต็มโพรงปาก สองมือเท้าเตียงในท่าคลานสี่ขา ใช้แค่ริมฝีปากทำหน้าที่ ลิ้นเล็กแลบออกมาเลียส่วนปลายหยักมนที่ร้อนจนแทบไหม้ ปาดชิมน้ำขาวขุ่นที่ไหลเยิ้มออกมา

“หม๊าวว ชอบจังเลย อื้มม”

ถูไถใบหน้ากับส่วนร้อนจัด ช้อนตามองวินวินที่ก้มลงสบตาเขาพอดี อีกคนดับบุหรี่ใช้สองมือลูบไล้ใบหน้าเขาอย่างลุ่มหลง สายตาคมจดจ้องริมฝีปากแดงสดที่กำลังครอบครองตัวตน ความแข็งขืนที่ถูกบีบรัดด้วยโพรงปากหวานแทบทำให้วินวินคลั่งด้วยความกระหายอยาก

“ซี๊ดด กูทนไม่ไหวแล้ว”

ร่างของแจฮยอนถูกจับให้ใช้สองมือจับหัวเตียงไว้ เรียวขาถูกแยกออกจากกันอันเดอร์แวร์กับเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ถูกกระชากออกอย่างไม่ใยดี วินวินสอดตัวตนเข้าไปจนสุด กระแทกแรงจนคนตัวขาวผวาแอ่นตัวชิดหัวเตียง

“อ๊ะ อ๊าส์ วิน อื้ออ ซี๊ดด อึก!”

ใบหน้าหวานเชิดหงายเมื่อถูกมือหนาคว้าโซ่ดึงรุนแรงจนปลอกคอตึงแน่น ริมฝีปากบางพ่นลมหายใจร้อนรินข้างหู สะโพกหนาบดเบียดควงวนหน้าจุดภายในที่ไว้ต่อสัมผัสก่อนจะกระแทกเนิบนาบย้ำจุดเดิมจนเขาจวนเจียนขาดใจตาย

“แมวก็ร้องแบบแมวสิครับ แจฮยอนนา”

“อ๊าส์ เหมี๊ยว อื้ออ เหมี๊ยวว”

แจฮยอนครางเสียงสูง แอ่นสะโพกร่อนเบาๆสบสายตาคมหื่นกระหาย วินวินเลียปากตัวเอง จับยึดสะโพกขาวแสนซนให้อยู่นิ่งๆก่อนเป็นคนเร่งจังหวะเอง

“อ๊าส์ เหมี๊ยวว เจ้านาย อ๊าส์ เจ้านาย หม๊าวว อ๊าส์”

วินวินอัดสะโพกเข้าหาอีกฝ่ายไม่ยั้ง แผ่นหลังขาวเต็มไปด้วยรอยขบกัด ร่างขาวโยกไหวตามจังหวะรัก เส้นผมสีเทาเปียกชื้น เสียงกระดิกที่ติดอยู่กับตัวหางดังถี่ตามจังหวะสะโพกของร่างสูงใหญ่

แจฮยอนหันไปหาอีกฝ่ายร้องครางเสียงเหมี๊ยวๆข้างหู ลิ้นเล็กยื่นไปเลียสันกรามคม ขบเม้มเบาๆปลุกเร้าจนสิ่งที่อยู่ในกายตัวเองขยายใหญ่ขึ้นในแบบที่รู้สึกได้ แจฮยอนยกยิ้มหวาน สองมือขาวบีบยอดอกตัวเองจนแดงก่ำ

วินวินขาดสติหลังจากเห็นความยั่วยวนของลูกแมวตัวสวย มือหนากดหัวทุยลงกับเตียงแรงๆก่อนขยับสะโพกกระแทกกระทั้นด้วยจังหวะรัวเร็วจนได้ยินเสียงเตียงกระทบผนังดังโครมคราม อีกมือก็ดึงโซ่เหล็กไว้แน่นตรึงรั้งใบหน้าหวานให้เชิดแหงน

“หม๊าวว อะ อ๊าส์ มะ เหมี๊ยว อื้มม ซี๊ดดด”

“อ๊าส์ กูใกล้แล้ว แจฮยอน อึก อะ อะ อ๊าส์!!”

สะโพกสอบขยับหนักหน่วงไม่นานร่างทั้งสองก็กระตุกเกร็งปลดปล่อยความต้องการ แจฮยอนปล่อยออกมาจนเปื้อนผ้าปูที่นอน วินวินกดตัวแช่อยู่ในร่างกายอุ่นปล่อยจนเต็มล้นช่องทางแดงก่ำ ยังไม่ทันได้ดึงออกลูกแมวขี้ยั่วก็เริ่มโยกสะโพกเข้าๆออกๆ ทำให้เขาได้รู้สึกอีกครั้ง

“แม่งเอ้ย!! แจฮยอน ต่อไปนี้กูจะเอาให้มึงขาดใจตายไปเลย อย่าให้รู้ว่าไปยั่วใครแบบนี้นะ!!”

“หึหึ ไม่รับปากนะ เหมี๊ยวว”

แจฮยอนพลิกตัวนอนหงายอ้าขากว้างให้ร่างสูงมองช่องทางรักที่มีคราบน้ำขางขุ่นไหลย้อยออกมาเปื้อนเรียวขาขาว

“ถ้าไม่รับปากกูจะกระแทกจนมึงพูดไม่ได้เลย”

“กูเคยกลัวเหรอ ต่ง ซือเฉิง”

วินวินขยับคร่อมร่างขาวสอดแกนกายตัวเองเข้าไปในช่องทางรักอีกครั้ง กดแช่ไว้ไม่ยอมขยับ แมวตัวขาวตวัดตามองค้อนขวับด้วยใบหน้าอึดอัดปนไม่พอใจ

“บอกก่อนว่าไม่ทำแบบนี้กับใคร อื้ออ รัดแน่นชิบ”

“อ๊าส์ มึงด้วยสิ รักแค่กูได้มั้ย เอาแค่กูได้มั้ย”

แจฮยอนมองคนตรงหน้าด้วยแววตาเว้าวอน วินวินยิ้มกว้างก้มลงจูบริมฝีปากอิ่มด้วยรสจูบแสนหวานเหมือนขนมสายไหม ค่อยๆละเลียดชิมรสช้าๆ พะเน้าพะนอเอาอกเอาใจ

“กูรักมึงแจฮยอน ต่อไปนี้กูจะมองแค่มึง แมวน้อยของกู”

I am a winner –Jung Jaehyun   

กลับไปเม้นที่เดิมเน้อออ