วันศุกร์ที่ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2560

SM vs PD #Johnjae ft #Ongniel



“อะ ไอ้จอมทัพหยุดก่อน อื้มม”


เขาครางต่ำในลำคอตอนที่ถูกมันจู่โจมตั้งแต่ประตูเข้าห้อง ริมฝีปากปีกนกขบกัดปากล่างเขาจนได้รสคาวเลือด มันยกเขาขึ้นเอวก่อนตะบี้ตะบันจูบต่อ


จำเป็นต้องยกแขนคล้องคอมันไว้อย่างเหนียวแน่น หลับตาพริ้มรับสัมผัสร้อนแรง แผ่นหลังกระแทกกับประตูดังปึก เสื้อบาสเปียกเหงื่อถูกรูดออกไปโยนทิ้งอย่างไร้ความหมาย แผ่นอกโดนมือใหญ่เค้นคลึงจนขึ้นสี


“อ๊ะ จอม อื้มม ซี๊ดด”


จิกแผ่นหลังกว้างของคนที่ก้มลงเลียหน้าอกตัวเอง แอ่นเกร็งแผ่นหลังรับอย่างเผลอไผล


“แฮ่กๆ”


“แฮ่กๆ”


เสียงหอบของเราดังก้องห้องขนาดใหญ่ ตัวเขาถูกปล่อยให้ยืนอีกครั้งเพื่อถอดเสื้อผ้าก่อนจะโดนไอ้จอมทัพยกขึ้นเอวเมื่อต่างฝ่ายต้างเปลือยเปล่า


เราจูบกันครั้งแล้วครั้งเล่า บดเบียดจนน้ำสีใสไหลเปื้อนคางแต่ไม่มีใครสนใจ มือหนาบีบเค้นช่วงเอวด้วยจังหวะหนักหน่วง สะโพกสอบขยับถูไถสัดส่วนร้อนกับร่องจีบสีสด เล้าโลมให้เขาหลงไปอยู่ในห้วงอารมณ์หวาน


“สดนะมึง อื้มม”


“อ๊ะ อย่าเพิ่ง ซี๊ดด จอมทัพ อื้ออ”


ดวงตาคมทอประกายกระหายอยากตอนเขาตัดสินใจสอดนิ้วตัวเองเข้าไปในช่องทางสีสวย รับรู้ได้ถึงแรงตอดรัดมหาศาลจากตัวเองและพอขนับนิ้วยิ่งรู้สึกสนุกจนห้ามตัวเองไว้ไม่อยู่


“มึงจะทำให้กูคลั่งไปถึงไหนวะเจย์ ไม่ไหวแล้ว ทนหน่อยนะ”


ตัวเขาถูกยกขึ้นจนนิ้วมือหลุดออกจากช่องทางร้อนแทนที่ด้วยความใหญ่โตที่เขาไม่คิดว่ามันจะเข้ามาได้


“โอ้ยย!! หยุดก่อน อื้ออ เจ็บ”


“อย่าเกร็ง กูขยับไม่ได้ อึก”


จอมทัพครางแหบพร่าข้างหู มันกระซิบบอกเสียงนุ่ม ลิ้นชื้นตวัดเลียติ่งหูให้เขาผ่อนคลาย มันขยับส่วนหัวเข้าออกช่องทางขยับแคบเบาๆก่อนอาศัยจังหวะที่เขาเผลอกระแทกเข้ามาทีเดียวจุดสุด


“อ๊า!! ไอ้เหี้ยจอม!! อื้ออ”


“เอาน่าเมียเดี๋ยวผัวพาขึ้นสวรรค์ ซี๊ดดด แน่นชิบหาย”


มือหนาเลื่อนลงมาบีบเค้นแก้นแน่นอย่างหยอกเย้า รอยยิ้มกวนส้นตีนปรากฏอยู่บนใบหน้าหล่อเหลา เขาถอนหายใจทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลังก่อนยื่นหน้าเข้าไปหาไอ้จอมทัพ


“ถ้าไม่มันส์กูให้เอาแค่รอบเดียวนะ ไอ้ผัวเหี้ย”


“หึ เดี๋ยวก็รู้”


.


.


.


.


.


“เอาสิ รออะไรอยู่ละ”


เขาขบริมฝีปากอย่างประหม่า มองไอ้องศาที่ตบตักตัวเอง มันเอนหลังพิงหัวเตียงทั้งชุดบาส กางแขนกางขาสบายๆระหว่างรอให้เขาถอดเสื้อผ้า


มือเรียวปลดเสียงผ้าออกจนเปลือยเปล่า หันหน้าหนีเจ้าของดวงตาแวววาวเจ้าชู้ คลานเข่าเข้าไปหาอีกร่างช้าๆจนขึ้นคร่อมอยู่บนร่างกายแข็งแรง


สะโพกมนบดเบียดลงกับส่วนกลางลำตัวของอีกร่าง เสียงทุ้มหวิวดังลอดออกมาจากริมฝีปากสีสด  ความแข็งขืนภายในเริ่มขยับจนเขาสัมผัสถึงมันได้


“อื้มม เอาเลยได้มั้ยวะแดน กูไม่ไหวแล้ววะ”


องศาเอนสะโพกกระแทกเข้ากับแก้มก้นเขาแรงๆสื่อให้รู้ว่าเจ้าตัวไม่ไหวแล้วจริงๆ เขาตัดสินใจสอดมือเข้าไปจับส่วนร้อนผ่าว ขยับรูดรั้งสองสามทีให้พร้อมก่อนกดร่างกายของตัวเองลงไป


“องศา อื้อออ มัน อะ อ้าส์ จุก”


ดันมือกับหน้าท้องขึ้นลอนกล้ามสมบูรณ์แบบ ปรือตามองสบกับคนที่กำลังยกยิ้ม ใช้ดวงตาดุดันกวาดมองร่างเขาอย่างจะจับกลืนลงท้อง


“ลึกชิบหาย กูโคตรชอบเลยเมีย อื้มมม”


มือหนาฟาดเข้ากับแก้มก้นอิ่มจนขึ้นรอยมือแดงๆ บีบขย้ำอย่างหมั่นเขี้ยว เนื้อเนียนล้นออกมาตามร่องนิ้วลากสัมผัสแข็งสากตามผิวเนื้อเนียนเต้นคลึงจนเขาครางกระเส่า เริ่มขยับสะโพกขึ้นลงเนิบนาบ


ยกตัวขึ้นเกือบสุดก่อนทิ้งตัวลงมาใหม่แรงๆ ทำซ้ำไปซ้ำมาพร้อมเสียงครวญครางสุขสม พอยกตัวขึ้นให้ส่วนร้อนหลุดไปกลับกลายเป็นตัวเองที่วูบโหว่งจนต้องทิ้งสะโพกลงหนักๆพร้อมแรงบีบรัดเรียกเสียงครางแหบพร่า จังหวะรักเริ่มร้อนแรงขึ้นตามอารมณ์กำหนัดของทั้งเขาและองศา


เสียงเนื้อกระทบกันดังก้องห้องกว้าง พร้อมเสียงควรญครางปานจะขาดใจของเขายามที่อีกฝ่ายเด้งสะโพกสวนขึ้นมา


ตอนแรกมันทั้งอึดอัดและคับแน่นแต่พอได้ขยับร่อนให้ภายในได้เสียดีเขากลับพบพานกับความสุขสม  เสียงครางแหบต่ำเร้าอารมณ์ให้เขาขยับแรงขึ้น แรงขึ้น เชิดใบหน้าปรือตามองเพดานห้องก่อนก้มลงสบตากับคนที่ขยับสะโพกสวนจังหวะถี่กระชั้น


“ชอบอะ กูติดใจแล้ววะ ขอขย่มเองรอบต่อไปด้วยนะ”


“ตามใจเมียเลยครับ หึ”









กลับไปเม้นด้วยน้าาา

วันจันทร์ที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2560

(os) The slave #Ongneil


อ่านแล้วกลับไปเม้นด้วยน้าาา

ตื่นเต้น


ความมืดมิดตรงหน้าไม่อาจทำให้เจ้าของร่างโปร่งหวาดกลัวได้ ความหวาบหวิวยามผิวกายสัมผัสได้ถึงมือแข็งแรง บีบเค้นตามเนื้อแน่นจนขึ้นรอย แนวฟันขาวขบกัดลูกยางในปาก เสียงโซ่เหล็กกระทบโครงเหล็กของเตียงนุ่มดังก้องแก้งน่ารำคาญ


เรียวขายาวอ้ากว้างเมื่อร่างกายสมส่วนแทรกกายเข้ามาหา ผิวเนื้ออ่อนด้านในถูกเขี้ยวคมขบกันจนขึ้นรอย สะโพกมนบิดส่ายอย่างเสียวกระสั่นเมื่อมีวัตถุแปลกปลอมสอดแทรกเข้ามาอยู่ภายใน ขยับไหวเสียดสีกับโพรงอ่อนนุ่ม


“นายเหมาะกับสีแดงจัง นีเอล”


เสียงลั่นของชัตเตอร์ดังเข้าโสตประสาทก่อนหายไปเมื่อไอ้ที่อยู่ในกายสั่นแรงขึ้นอีก เสียงมอเตอร์ดังหึ่งๆไม่สามารถทำให้คนโดนกระทำรับรู้ได้มากไปกว่าความอึดอัดทรมาน


แกนกายขนาดพอดีมีโบว์อันเล็กสีแดงผูกไว้แน่นตัดกับผิวขาวอมชมพู สองแขนถูกมัดติดหัวเตียงด้วยกุญแจมือนุ่มนิ่ม ดวงเรียวเหมือนลูกหมาโดนปิดทับด้วยภาพผืนหนา ในปากมีลูกยางพร้อมสายรัดหนังคาดเอาไว้ ช่องทางอ่อนนุ่มสอดแทรกด้วยของเล่นสั่นครืดคราดรุ่นแรงอยู่ภายใน


เป็นภาพความงดงามที่อง ซองอูหลงรัก ภาพที่ทำให้คนสุขุมถึงกับขาดสติ ภาพของคัง ดาเนียลที่กำลังบิดเร้าด้วยไฟราคะ


สวยงามเหลือเกิน นีเอลของฉัน


“อื้ออออ!!”


เสียงทุ้มครางอื้ออยู่ในลำคออย่างทรมาน พวงแก้มเนียนขึ้นสีเรื่อพร้อมหยาดเหงื่อที่ผรุดพรายแต้มกรอบหน้าสมบูรณ์แบบ กล้ามเนื้อหน้าท้องปรากฏให้เห็นยามที่เจ้าของมันหดเกร็งด้วยความซ่านเสียว หยาดน้ำขาวขุ่นปริ่มส่วนปลายความรู้สึก อยากปลดปล่อยความต้องการมากเพียงไหนแต่ทำไม่ได้เมื่อส่วนนั้นของตัวเองไม่ถูกแตะต้องแม้แต่น้อยี


“โอ้ ฉันทำให้นายร้องไห้เลยเหรอนีเอล”


ผ้าสีทึบถูกดึงออกไป แสงสลัวของหลอดไฟสีส้มทำให้ภาพตรงหน้าพร่ามัวไม่ชัดเจนยิ่งมีน้ำตาคลออยู่ยิ่งทำให้ภาพใบหน้าหล่อเหลานั้นพร่ามัวเข้าไปอีก


“ฉันชอบสีหน้าแบบนี้ของนาย ชอบเสียงของนายด้วย...อ่า ข้างในตัวนายฉันก็ชอบนีเอล”


“อะ...อ๊าส์ ซองอู”


สายรัดหนังโดนมือหนาถอดออกจากใบหน้าเนียน ริมฝีปากอิ่มอ้ากว้างควรญครางยามที่แกนกายใหญ่สอดแทรกเข้ามาพร้อมกับของเล่นอันเล็กภายใน ข้อมือขาวดึงแน่นอยู่ด้านบน ใบหน้าเชิดหงายครางเครือรื่นหู


“อื้มมม...นีเอล” ซองอูครางต่ำแหบพร่า มือหนาฟอนเฟ้นทั่วผิวกายแน่นตึง บีบขย้ำจนขึ้นรอยนิ้วมือ


ยอดอกสีหวานโดนมือหนาบดขยี้อย่างรุนแรงพร้อมกับด้านล่างที่ขยับเข้าออกเนิบนาบ


“เกะกะเป็นบ้าเลย”


“อึก! อื้ออ” ของเล่นถูกดึงออกจากช่องอ่อนนุ่มอย่างแรงสวนทางกับแกนกายอุ่นร้อนที่กระแทกเข้ามาจนดาเนียลจุกไปหมดต้องอาศัยริมฝีปากอ้างับอากาศ อึดอัดทรมานจนอย่างจะร้องไห้โฮ เสียวซ่านหวาบไหว รู้สึกเหมือนถูกเต็มเติมและรู้สึกดี


“ซอง...อะ...อ๊าส์...ซองอู”


ครางแหบหวานยามสะโพกแกร่งบดเบียดลงมาตรงจุด กระแทกกระทั้นด้วยจังหวะร้อนแรง ริมฝีปากได้รู้พรมจูบฝากร่องรอยไว้ตามผิวกายขาว ดวงตาดุดันจดจ้องลงมาอย่างหื่นกระหาย


“นีเอล...อ๊าาา รัดฉันอีกคนดี..แบบนั้นแหละ ซี๊ดดด”


ผนังอ่อนนุ่มบีบเกร็งรัดตัวตนของร่างสมส่วนอย่างเอาใจ ดวงตาเรียวสีน้ำตาลอ่อนหยาดเยิ้มและฉ่ำวาวแสดงอาการออดอ้อนวอนขอเร่งเร้าแรงส่งจนตัวสั่นคลอน


เตียงหลังใหญ่ดังเอี๊ยดอ๊าดแข่งกับเสียงกระทบกันและเสียงทุ้มประสานครวญคราง ดาเนียลปรือตาขึ้นจากห้วงอารมณ์จ้องมองใบคมคาย ดวงตาดุดันสีเข้ม จมูกโด่งรั้นและริมฝีปากได้รูปที่ดึงดูดสายตาเจ้าตัวไว้เสมอ


“จูบ...จูบฉัน อะ อ้าส์ ได้โปรดซองอู...ได้โปรด”


ดาเนียลอ้อนวอนร่างด้านบนอย่างไร้สิ้นสติ ใบหน้าหล่อแดงก่ำด้วยพิษร้ายของห้วงอารมณ์ น้ำตาสีใสไหลออกมาดวงตาเรียวรี ริมฝีปากเผยออ้าพร้อมรับรสจูบหวานตามที่อยากได้


“อยากจูบเหรอ หื้ม”


ใบหน้าคมก้มต่ำคลอเคลียผิวแก้มเนียนใส กลิ่นราคะลอยคลุ้งอบอวลทั่วเรื่อนร่างสมบูรณ์แบบ แนบริมฝีปากลงทุกที่ยกเว้นเสียก็แต่กลีบปากอิ่มแดงนั้น


“จูบ...อึก ซองอูจูบฉัน ได้โปรด อ๊าส์ จูบฉันนะ”


น้ำเสียงครวญครางดังสลับกับการออดอ้อน คัง ดาเนียลทำตัวเป็นลูกแมวยักษ์ตัวขาวออดอ้อนเจ้าของขี้แกล้งระหว่างที่ร่างกายก็ยังโยกคลอนตามแรงรักแสนรัญจวนใจ


“หึ น่ารักสะจริง” แค่นหัวเราะชอบใจในลำคอยามเห็นสีหน้าอ้อนวอนราวกับเสพติดรสจูบของตน


น่าขย้ำ ยิ่งดาเนียลอ้อน ซองอูยิ่งอยากบดขยี้ร่างกายอีกฝ่ายให้กลายเป็นผงทุลีจากไฟปรารถนา สอนให้ร้องเพลงขับขานครวญครางแต่ชื่อตน คล้องโซ่ตรวนให้ลูกแมวตัวน้อยหลงใหลอยู่ห้วงอารมณ์หวานก่อนกักขังไว้ในอ้อมแขนไม่ให้ใครมาแย่งชิงไป


หวงแหนและแสนรัก


กดจูบลงบนกลีบปากนุ่มสีสดแนบค้างไว้ก่อนขยับบดเบียดป้อนจูบให้ลูกแมวตัวโต เขี้ยวคมขบกัดมุมปากร่างด้านใต้จนได้รสคาวสนิม สอดลิ้นพัวพันดุนดันเสียจนสติอีกฝ่ายพร่าเลือน เอวสอบโยกไหวไม่ให้เสียจังหวะ ในขณะที่สองมือบีบเค้นไปทั่วเนื้อนุ่มๆอย่างหมั่นเขี้ยว


“อื้อ!!! อ๊าส์...ซองอู อื้ออ”


กรีดร้องสุขสมยามที่ความใหญ่โตกระแทกหนักหน่วง สมองขาวโพลน อารมณ์หวาบหวามตีขึ้นมาจนประทุออกเป็นของเหลวสีขุ่น สะโพกแน่นแอ่นเกร็งรับความกระหายอุ่นร้อนที่ฉีดพุ่งเข้ามาจนเต็มล้น


“นีเอล...อา...นีเอล”


ลมหายใจร้อนรินรดอยู่ที่ใบหู ใบหน้าหล่อชื้นไปด้วยเหงื่อเม็ดโต ดวงตาเรียวปรือปรอยฉ่ำหวานแต่ความรู้สึกภายในกับบอกว่าไม่พอ


คัง ดาเนียลยังคงต้องการอง ซองอู


ไม่อิ่ม แค่นี้มันไม่อิ่มเอาเสียเลย


ผนังนุ่มเกร็งรัดความใหญ่โตภายใน เรียวขายาวเกี่ยวสอบก่อนเริ่มขยับเข้าหาด้วยจังหวะเนิบนาบปลุกเร้าอารมณ์เจ้าของใบหน้าคมหล่อ


“ตะกละ คัง ดาเนียลเจ้าลูกแมวจอมตะกละ”


“ซองอู...กระแทกเข้ามาแรงๆ อื้ออ”


“ฉันจะป้อนจนนายจุกเลย เจ้าลูกแมว”


ซองอูปลดโซ่เส้นยาวออกให้ติดแต่กุญแจมืออันนิ่มที่ยังคงติดอยู่ที่ข้อมือขาวก่อนจะพลิกตัวลงให้อีกฝ่ายอยู่ด้านบนแทน


“จริงสิ ฉันลืมไปเลย”


มือหนาดันร่างที่กำลังสนุกกับการขยับกายขึ้นลงให้ออกห่าง ลุกจากเตียงหลังกว้างไม่สนใจคนที่กำลังงุนงง อารมณ์ค้างเติงจนแสดงสีหน้าไม่พอใจ


ร่างสมส่วนหายไปไม่นานก็กลับมาพร้อมปลอกหนังเส้นเรียวเล็ก มีกระพรวนอันพอดีส่งเสียงกรุ้งกริ้งทุกครั้งที่ขยับ


เจ้าแมวตัวโตรู้งานคลานเข้าไปหาเจ้านายที่ยืนอยู่ปลายเตียง คลอเคลียอ้อนออด ช่องทางด้านหลังขมิบถี่รัดรึงความว่างเปล่า ลำคอระหงส์ถูกสวมทับด้วยปลอกคออันสวยโดยเจ้าของชื่ออันเล็กด้านในตัวปลอกคอ


“เหมาะกับนีเอลมากเลยนะ”


ลูบเส้นผมสีน้ำตาลเทาชื้นเหงื่อก่อนทรุดตัวลงนั่งกับโซฟาปลายเตียง ตบตักเบาๆบ่งบอกให้เจ้าลูกแมวได้รู้ว่าควรทำอะไร


ดาเนียลไม่รอช้าวิ่งเข้าไปหาร่างสมส่วน ขยับคร่อมตักสอดใส่ตัวตนของอีกฝ่ายเข้ามาในความว่างเปล่า รอยยิ้มหวานคล้ายโดนมนต์สะกดปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา ความว่างเปล่าถูกเติมเต็มจนคับแน่น


บทรักร้อนแรงเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งและมีเจ้าลูกแมวจอมตะกละเป็นคนขับเคลื่อน เส้นผมสีสวยพริวไหวตามจังหวะขยับกาย สะโพกแน่นกระทบกับต้นขาแกร่งเรียกเสียงครางรื่นหูครั้งแล้วครั้งเล่าดังคลอไปกับเสียงใสกระวานของกระพรวนทองเหลือง


ภาพที่ปรากฏตรงหน้าเหมือนกับผลงานศิลปะจากปลายผู่กันของพระเจ้าก็ไม่ปาน แสงสีขาวสว่างไสวเป็นประกายรอบตัวคัง ดาเนียลทำให้อง ซองอูใจเต้นแรง จิตใจด้านมืดหัวเราะร่าเมื่อแสงนั้นกำลังเป็นสีดำขุ่น กลิ่นหอมหวานที่เคยบริสุทธิ์แปรเปลี่ยนเป็นกลิ่นคาวแสนรัญจวนของบทเพลงปาบ เสียงแววหวานแหบพร่าที่เปล่งขอร้องอ้อนวอนในเรื่องต่ำตม


ปีศาจในกายซองอูกู่ร้องดีใจที่สามารถเอาทูตสวรรค์ตกขุมนรกแห่งราคะไปด้วยกันได้


“ซองอู...อา...ดีจัง...ดีจัง”


“เรียกร้องอีกสิ อ้อนวอนฉันนีเอล ขอร้องฉัน บีบรัดฉันและเป็นแค่ของฉัน”


กระซิบหยอกเย้าเสียงหวานเอาใจ สะโพกสอบเด้งขึ้นสวนจังหวะถี่รัวจนคนด้านบนหวีดเสียงหลง มือหนาประคองเอวได้รูปไว้มั่น ออกแรงบีบจนปรากฏรอยนิ้วแดงๆตามผิวเนียน


“ได้โปรดซองอู...อ๊าส์!! ได้โปรด...ป้อนฉัน ไม่อิ่ม ไม่พอ ซองอูฉันไม่พอ อึก อ๊าส์”


กลีบปากอิ่มอ้อนวอนขออย่างคนไร้ความนึกคิด ความว่างเปล่าทำให้จิตใจด้านมืดตื่นขึ้นมา มือที่เหมือนจะสะอาดบริสุทธิ์ยื่นออกไปจับกับปีศาจร้าย ยอมศิโรราบให้แก่ความดำมืดเพื่อให้ตัวเองพบเจอความสุขสมที่โหยหา


“อา...ซี๊ดดด นีเอลครับ นีเอล”


“...อะ อ๊าส์”


“บอกสิว่าตัวนายเป็นของใคร หัวใจนายเป็นของใคร”


“...”


“และเป็นทาสผู้ซื่อสัตย์ของใคร”


.


.

.

.

.


“ฉันเป็นของซองอู....เป็นทาสของซองอู”