"แจฮยอนนา
คืนนี้อยู่กับผมนะครับ"สิ้นเสียงทุ้มแหบของคนมากวัยกว่าทำให้ความคิดถูกผิดมลายหายทั้งสิน
ไม่สนว่าคนตรงหน้าจะมีคู่หมั่นอยู่ หรือ คนตรงหน้ามีสถานะเป็นอาจารย์
จอง แจฮยอนพร้อมก้าวขาลงสู้ความมืดมิดที่กลืนกินทั้งจิตใจและร่างกาย
เพราะรัก ถึงได้ยอม
“อื้มม
อาจารย์” เสียงหวิวของคนข้างใต้ดันให้อารมณ์ของผมยิ่งโหมไปไกล
ก้มลงซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่นสะอาดขบเม้มทำรอยย้ำตามผิวเนื้อขาว
ดงเสื้อเชิ้ตออกจากการเกงสแล็คกึ่งทางเข้ารูปกับเรียวขายาว
มือหนาสอดเข้าไปใต้เสื้อลูบไล้หนาท้องแบนราบที่มีกล้ามขึ้นเล็กน้อยตามประสาเด็กผู้ชายรักสุขภาพ
“แจฮยอนนา
นายหอมจังเลย หอมที่สุดเลย ” เสียงแหบพร่ากระซิบบอกร่างขาวใสที่นิดตัวเกร็งดวงตากลมสวยฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำเพราะความรู้สึกที่ผมปลุกปั่นให้ก้มลงหอมหน้าผากร่างบางเบาๆ
ยืดตัวขึ้นถอดเสื้อเชิ้ตของตัวเองแต่กลับถูกมือเรียวของลูกแกะจับเอาไว้ตัวมือสั้นๆ
“ดะ เดียว..ผม...ถอดให้ครับ ”
พูดแล้วคนที่ใจกล้าก็ก้มหน้าหลบซบลงกับอกผม
ผิวขาวแดงตั้งหน้าใบหน้าจนถึงลำคอและคงแดงทุกๆส่วนเลยสินะ หึหึ
เด็กใจกล้าขยับมือสั่นๆมาปลดกระดุมเสื้อผมออกช้าๆมือเรียวนุ่มนิ่มลูบไล้แผงอกผมอย่างหลงใหล
ใบหน้าติดหวานช้อนขึ้นมาสบตากับผม ริมฝีปากเม้มแน่นเหมือนมีเรื่องที่กำลังลังเล
ก่อนจะพยักหน้ากับตัวเองเหมือนตันสินใจได้แล้วจนผมต้องยิ้มขำกับกริยาน่ารักน่าชังนั้น
“ผมว่าเราเข้าไปต่อในห้องกันมั้ยครับอาจารย์”
เสียงเบาหวิวเอ่ยบอก แขนขาวยกกอดเอวสอบผมแน่น
ใบหน้ากลมซุกลงกับแผ่นอกผมอย่างเขินอาย
ใครสอนนะจอง
แจฮยอน ฉันก็ทนไม่ไหวกันพอดีน่ะสิ!
ผมจัดการอุ้มคนตัวขาวพาดบ่าก่อนจะเดินขึ้นบันไดไปชัดสองเปิดประตูออกใช้เท้าเตะประตูให้ปิดลวกๆ
วางร่างขาวของแจฮยอนลงกับเตียงคลานขึ้นคร่อมเท้าแขนมองอีกคนที่นอนหน้าแดงอยู่อย่างขำๆ
จับมือบางมาลูบตามลอนกล้ามตัวเองจนได้ใบหน้าแดงๆตอบกลับมาเป็นของรางวัลของคนขี้แกล้งแบบเค้า
“อาจารย์อย่าแกล้งผมสิครับ
งื้ออ”
“งั้นผมไม่แกล้ง
แล้วเอาจริงเลยนะแจฮยอนนา หึหึ”
ผมตอบกลับแทบจะทันทีหลังจาจบประโยคแสนแง่งอนนั้น
ไม่รอให้โอกาสอีกฝ่ายได้บ่นก้มลงจูบปิดปากช่างจ่อ
ดูดกลืนความหวานล้ำที่ผมหาจากใครไม่ได้ แจฮยอนให้ความรวมมือดีเพยอปากให้ผมได้สอดลิ้นเข้าไปตวัดเก็บเกี่ยวความหวานหอมของอีกคน
ลิ้นเล็กพยายามเลียนแบบผมแบบเงอะๆงะๆ แต่ท่าทีไร้เดียงสากับทำให้ผมแทบสิ้นสติมากกว่าท่าทางกร้านโลกที่ผมเคยเจอมาสะอีกจนแจฮยอนทุบอกผมเพราะหายใจไม่ทันนั้นแหละผมถึงได้ผละออก
!!!
อึ้งนะครับ
แจฮยอนคนขี้อายอาสัยจังหวะที่ผมเพลอพลิกผมลงแล้วนั่งคร่อมตักผทไว้อายๆ
มือสั่นๆหยิบเอาผ้าเช็ดหน้าผืนใหญ่มาผูกปิดตาผมไว้
“จะทำไรครับ
หื้มม เด็กดื้อ ” ขยับตัวพิงหัวเตียงโอบประครองร่างที่ครอมตักผมไว้นอนรอว่าอีกฝ่ายจะทำอะไรต่อไป
“หายเอาออกนะครับ
จนกว่าผมจะให้เอาออก อาจารย์ห้ามเอาออกนะ”เสียงหวานเอ่ยสั่ง มือเรียวค่อยๆแกะกระดุมกางเกงสแล็คของผมออก
“อ๊า
มือสั่นเชียวนะครับเด็กดี”ผมล้อเลียนอีกคนจนได้ความเจ็บที่หัวไหล่นั้นแหละผมถึงได้หยดหัวเราะร่างเพรียว
หลับตาพริ้มฮัมเพลงเบาๆรอรับความหรรษาที่แจฮยอนเป็นคนหมอบให้จนช่วงขาสัมผัสได้ถึงอากาศเย็นๆของเครื่องปรับอากาศกับความว่างเปล่า
ไม่ใช่แจฮยอนนี้หนีเค้าหรอกนะ
ไม่น่ามั้ง รึใช่วะ!!
ผมกำลังจะดึงผ้าออกอยู่แล้วแต่มือนุ่มคู่นั้นมาจับดึงผ้าปิดตาของผมออกสะก่อน
ภาพตรงหน้าทำเอาผมแทบกระโจนใส่ร่างที่นั่งคร่อมตักผมอยู่รอมร้อ
ร่างโปร่งใส่เสื้อเชิ้ตสีเทาเข้มของผมที่พออยู่บนตัวอีกคนแล้วกับตัวใหญ่จนเหมือนเด็กขโมยเสื้อพ่อมาใส่กระดุมด้านล่วงติดแค่สองเม็ดทำให้ผิวขาววับๆแวมๆพอให้รู้ว่าคนตรงหน้าใส่แค่เสื้อเชิ้ตชิ้นเดียว
“ทำแบบนี้ผมจะทนไม่ไหวแล้วนะคุณจอง
แจฮยอน” ผมกดเสียงต่ำกลั้นอารมณ์ว่าจะไม่รุนแรงแล้วนะ
แล้วใครสอนให้เด็กตัวขาวนี้มาอ่อยเค้าแบบนี้เนี้ย
คำพูดประโยคถัดไปของแจฮยอนทำเอารั้งตัวเองไม่อยู่อีกต่อ ก็ยั่วสะขนาดนั้น
ไม่จัดการก็คงไม่ได้หรอกนะ
“ก็ไม่ต้องทนสิครับ เอาเลยสิ อาจารย์”
“ถึงคุณขอให้ผมหยุด ผมก็จะไม่หยุดเอาแล้วคุณแจฮยอน”
ผมกระโจนกดข้อมือขาวให้แนบติดกับเตียงประกบจูบร่างโปร่งบดเบียดป้อนจูบแสนเร้าร้อน
เร่งเร้า เอาแต่ใจจนใบหน้าขาวแดงกล่ำ
มือหนาเลื่อยต่ำลูบผ่านช่วงยาวจนมาหยุดที่แผ่นอกนิ้วหัวแม่มือบี้คลึงยอดอกสีหวาน
จนได้ยินเสียงครางแผ่วออกมาจากลำคอ
ผละออกให้แจฮยอนได้หายใจ
ใช้ริมฝีปากซนๆซุกไซ้ซอกคอขาวไล้เลื่อยลงมาจนถึงแผ่นอกบางขบเม้มทำรอยทุกพื้นที่ที่ริมฝีปากลากผ่าน
มือดันเสื้อเชิ้ตตัวโตขึ้นกองอยู่บนหน้าอกอีกคนก้มเลียเบาๆไปที่ยอดอกสีสันล่อตาช้อนตามองอีกคนที่นอนบิดหลับตาแน่นรับความกระสันที่คนเป็นอาจารย์มอบให้
เสียงดูดดึงดังลั่นทั่วห้องจนเจ้าตัวขาวกระดากอายจนต้องเอาหมอนใบใหญ่มาปิดหน้าเอาไว้
ผมได้แต่ขำกับความไร้เดียงสาของร่างโปร่ง ดึงหมอนแล้วโยนออกไกลๆคว้าจับเอาส่วนอ่อนไหวที่กำลังแข็งเครียดเอาไว้ในมือหนา
รูดรั้งเบาๆก็พอทำให้ลูกแกะน้อยที่คิดหนีหมดแรงนอนหอบตัวแดงจัดอยู่บนเตียงแทน
ก้มมองส่วนอ่อนไหวสีชมพูของอีกคนก่อนจะยกยิ้มเจ้าเล่ห์
ขยับมือเบาๆตามแรงตามเทคนิคที่สั่งสมมาทั้งชีวิต
ยอกล้อทั้งส่วนหัวของอีกคน
รูดรั้งเบาๆให้ร่างขาวบิดตัวยกสะโพกสวนมือหนาอย่างลืมตัว
“อึก
อะ อ๊า อ๊า...อาจารย์ ฮึก เร็วอีกครับ อ๊าส์”
เสียงครางหวิวเอ่ยอขแผ่วเบาแต่เสียงครางกลับดังลั่นจนเค้าแทบอยากจะฝั่งตัวตนลงไปในกายสะอาดเหลือเกิน
“ซี๊ดด
อ๊า ผม อื้ออ อะ อ๊า”รูดรั้งเร็วๆจนร่างขาวครางไม่เป็นศัพท์ก้มมองดูส่วนหัวที่มีน้ำปริ่ม
ร่างขาวตรงหน้าเข้าคงใกล้แตะขอบสวรรค์เต็มที่แล้วสินะ ผมปล่อยมือที่กำลังรูดรั้งส่วนอ่อนไหวของแจฮยอน
ทำให้ได้รับสายตาไม่พอใจตอบกลับมา
“อาจารย์...”ลูกแกะตัวน้อยเริ่มเปลี่ยนสายพันธุ์ไปเป็นลูกแมวที่กำลังจะใช้วิชาออดอ้อนผมแต่นะ
ผมไม่ยอมให้เขาเสร็จก่อนผมหรอก ผมมันอาจารย์ใจร้ายนิครับ J
ผมหยิบเจลล่อลื่นที่โต๊ะข้างเตียงบีบเนื้อเจลเย้นใส่มือดันต้นขาวให้ชิดกับแผ่นอกก้มมองช่องทางด้านหลังลูบไล้เบาๆให้รอยจีบขยับตามแรงอารมณ์ของเจ้าตัวกดสอดก้านนิ้วเรียวเข้าช่องทางตอดรัด
“จะ
เจ็บ ฮื้ออ อาจารย์ผมเจ็บ อึก”ใบหน้าติดหวานเหยเกยเมื่อผมไม่หยุดสอดนิ้วเข้าไปบุกรุกช่องทางสดใหม่
ผมขยับนิ้วเบาๆให้คนด้านล่งปรับตอดก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปจนครบสามนิ้วควงหมุนขยับควานทั่วช่องทางที่ดูดกลืนนิ้วผมราวกับกระหายหนัก
มือขาวกำผ้าปูที่นอนแน่นจนข้อนิ้วขาว
ผมขยับนนิ้วถี่ๆกดย้ำๆลงตรงจุดที่ทำให้ร่างขาวตอดรัดนิ้วผมแน่นขึ้นไป
“อึก
อะ อ๊าส์!!!” ตรงนี้สินะ Jขยับนิ้วถี่รั่วจนได้ยินเสียงเฉอะแฉะปนเสียงครางหวิวของร่างขาวตรงหน้า
“อะ
อ๊า แจฮยอนจะ อึก อะ อะ อ๊าส์ อาจารย์ ผม อาจารย์ อ๊า!!!”สิ้นเสียงครางครั้งสุดท้ายมือเรียวจิกเกร็งกระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำนมออกมาจนเลอะหน้าท้องแบนสวย
ผมถอดนิ้วออกมองแจฮยอนที่นอนหมดแรงหอบหักจนน่าสงสาร
ผมก้มลงไปจุมพิตหน้าผากชื้นเหงื่อก่อนจะบีบเจลชโลมร่างกายตัวเองค่อยๆจ่อความต้องการที่ช่องทางสวย
“อดทนนิดนึงนะเด็กดี..อ๊า”
ผมค่อยๆกดความต้องการช้าๆ อ๊า แค่นี้รัดจนผมแทบเสร็จ
“จะ
เจ็บ! ผมเจ็บ ฮื้ออ”
เสียงครางฮื้อพร้อมกับมือเรียวระดมทุบตีช่วงบ่าผมทำให้ผมได้สติก้มมองแจฮยอนที่น้ำตานองหน้า
ใช้มือลูบแก้มใส่แผ่วเบา
“ผ่อนคลายนะ
อนทดหน่อย อึก อ๊า”ผมก้มลงกระซิบมือที่วางก็จับส่วนอ่อนไหวที่นิ่งสนิทมาขยับจนเริ่มมีปฏิกิริยาอีกครั้ง
บดจูบเบนความสนใจจนผมสามารถเข้าไปได้จนหมดผมนิ่งรอให้แจฮยอนปรับตัวได้สักพัก ยังไงผมก็คงไม่จบแค่รอบเดียวแน่ๆ
เพราะ...แจฮยอนน่ะ
แจฮยอนน่ะเป็นของผมแล้ว ของผมคนเดียว
“อึก
อาจารย์ ผมอึดอัด อะ อ๊าส์ ขยับเถอะครับ นะ” ใบหน้าหวานเอียงซบมือหน้าอย่างออดอ้อนจนคนเป็นอาจารย์แบบผมถึงกับใจสั่นอยากรักร่างกายขาวแรงๆจนไม่ให้มีแรงไปทำน่ารักแบบนี้กับใครเลย
“อ๊า
แจฮยอนนา เธอรัดฉันแน่นไปหมดแล้วนะ ซี๊ดด”
ใบหน้าหล่อเชิดสูงครางเบาๆรับจังหวะที่ตัวเองขยับกายเคลื่อนตัวเข้าหายกายขาวเบาๆก่อนจะเร็วขึ้นตามอารมณ์
“อ๊ะ
อ๊าส์ อาจารย์ครับ อื้มมม ” เสียงหวานครางทุ้มขอร้องผมที่กำลังขยับกายเคลื่อนไม่หยุด
ส่งแรงกระแทกกระทั้น เด็กน้อยไร้เดียงสาให้รับเสน่หาแบบผู้ใหญ่อย่างที่ควรจะได้รับ
“อื้ออ
เร็วอีกนิด นะ ครับ อาจารย์ แจฮยอนจะ อะ อ๊าส์” เสียงหวีดร้องดังลั้นตามแรงกามารมณ์ที่คนเป็นอาจายร์มอบให้ลูกศิษย์ตัวขาว
กายสูงใหญ่ขยับเคลื่อนให้ตามคำขออีกคนอย่างเต็มใจ
ภายในร้อนจัดตอดรัดกายใหญ่จนแทบจะหลอมเป็นเนื้อเดียวกัน
ผมก้มมองร่างขาวที่ขยับตามแรงกระแทกใบหน้าติดหวานปรือตามองผมอย่างออดอ้อน
ยั่วยวนให้สติผมแตกกระเจิงหนักกว่าเก่า ผมก้มลงไปเลียยอดอกหวานจนได้ยินเสียงหวานผมกับมือเรียวขยุ้มศีรษะผมระบายอารมณ์
“แจฮยอนนา
อื้มม” ผมครางพร่าขยับตัวถี่เร็วเมื่อรู้สึกถึงว่าใกล้ถึงจบของอารมณ์ ก้มจูบปากสวยเบาๆก่อนยืดตัวขึ้นใส่แรงกระแทกไม่ยั้ง
“ระ
รักผมมั้ย รักผมรึป่าวอาจารย์ อึก อะ ซี๊ดด”เสียงหวานถามผมพร้อมกับมือหนาของผมไปแนบแก้มตัวเอง
“รักสิครับ
รักแจฮยอนคนเดียว อื้ออ” ผมครางตอบเสียงแหบขยับเอวสอบเร็วขึ้น ใบหน้าหล่อหวานยิ้มหวานกับคำตอบมือเรียวจิกบ่าผมแน่นเมื่อตัวก็ใกล้ถึงปลายแล้วเช่นกัน
“ละ
เลิกได้มั้ย เลิกกับคู่หมั่นอาจารย์ได้มั้ยครับ ได้มั้ย”
ดวงหวานช้อนมองอ้อนจนผมแทบไม่ต้องหาคำตอบอะไรมากมาย ก็ในเมื่อผมต้องการจะเลิกกับคู่หมั่นแล้วมาอยู่กับแจฮยอนอยู่แล้ว
แจฮยอนสำคัญมากสำหรับผม
ผมยอมทิ้งทุกอย่างได้เพื่อแจฮยอน
“ได้สิคนดี
อื้ออ พี่จะเลิกกับเค้านะ พี่ทำเพื่อนายแจฮยอนนา” ผมก้มลงกระซิบคำหวาน
มองดวงตากลมที่น้ำตาคลอหน่วยก็จะเร่งเครื่องขยับกายถี่รัวตามจังหวะ
“อ๊าส์
เรียกชื่อพี่สิคนดี อึก”
ก้มลงหอมแก้มใสเต็มฟอดก็จะช่วยขยับมือรูดรั้งส่วนอ่อนไหวของแจฮยอนเร็วๆให้ไปถึงฝั่งพร้อมกัน
พร้อมๆกับเสียงครางสุดท้าของแจฮยอน
“อาจารย์จอร์นนี่...”
ไปต่อกันที่เด็กดีนะค่ะ อิอิ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1519800&chapter=4
ฝากเม้นด้วนะค่ะ ติชมกันได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น